ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Αγαπητέ,

Το παρόν βιβλίο που έχεις εις τα χέρια σου είναι του 18^ου αιώνος. Περιέχει χρησμούς και προφητείες δια το μέλλον της ανθρωπότητος. Είναι αληθές ότι το περιεχόμενό του είναι κάπως δύσκολο εις πάντας. Χρειάζεται πολλή και συνεχής μελέτη. Το βιβλίο αυτό είναι δυσεύρετο και χρήσιμο δια την μελέτην των μελλόντων γενέσθαι. Είναι μία έκδοσις σπάνια, αλλά και κανονική και ορθόδοξος.

Αποφασίσαμεν να το τυπώσωμεν δια την ωφέλειαν όλων που αγωνιούν να μάθουν στο μέλλον τι θα γίνη. Το παραδίδομεν λοιπόν εις την δημοσιότητα, δια να γίνη κτήμα εις πάντας δια να γνωρίζουν το μέλλον των εθνών. Είναι το βιβλίο αυτό θησαυρός εκ του θησαυρού της ορθοδόξου πίστεως και αληθείας. Είναι το πνεύμα της προφητείας, το οποίον μας προειδοποιεί δια το μέλλον και μας ετοιμάζει να φυλαχθώμεν από την οργή του Θεού την δικαίαν, η οποία θα έλθη επί τους υιούς της απειθείας.

Εύχομαι λοιπόν εις τον Πανάγαθον Θεόν να χαρίζη εις σε τον μελετητήν τούτου του βιβλίου πνεύμα σοφίας και γνώσεως δια να εννοήσης τα γεγραμμένα και δοξάζης των Τριαδικόν Θεόν, την πηγήν πάσης σοφίας και πάσης γνώσεως.

***

Γ’. Του  σοφωτάτου Κυρίου Πανταζή του Λαρισσαίου εξήγησις εις το δέκατον τρίτον κεφάλαιον της Αποκαλύψεως του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και Ευαγγελιστού.

Γραφείσα κατά το αψπθ’ έτος.

Κείμενον

1 Καὶ ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης· καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά, καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας.

Εξήγησις.

Θηρίον ενταύθα εννοεί ο άγιος την μωαμεθανικήν θρησκείαν, η οποία ανεφάνη από το μέρος της μεσημβρίας, ήτις και θάλασσα καλείται, έχουσα πρώτον επτά κεφαλάς, ήγουν επτά Σουλτάνους προ του να παρθή η Κων/πολις· οίον τον Οτμάνην, τον Αμουράτην, τον Χαλεπηνόν, τον Μπαγιαζήτην, τον Ορχάνην, και πάλιν τον Αμουράτην και τον Μεχμέτην, ο οποίος πήρε την Κων/πολιν· έσχε δε και δέκα κέρατα η ειρημένη θρησκεία, ήτοι δέκα βασιλείς, αφ’ ου επήρε την βασιλείαν των χριστιανών, η οποία πρώτον μεν, επί Κωνσταντίνου του θεοσέπτου βασιλέως ήτον μία, έπειτα δε προϊόντος του χρόνου διηρέθη εις δέκα βασιλείς, ή εις δέκα διαδήματα, διο και ευάλωτος τω μωαμεθίτη και βλασφήμω βασιλεί Μεχμέτη εγένετο· τούτο εστί το όνομα της βλασφημίας, ότι έκαστος των ειρημένων επτά Αγαρηνών βασιλέων έχει το όνομα της βλασφημίας Μωάμεθ, ήτοι μωαμεθισταί και βλάσφημοι εις Θεόν καλούνται. Οι δέκα βασιλείς ό,που αλληγορούνται με τα δέκα κέρατα, ποιοι είναι, θέλω τους φανερώσει εις την εξήγησιν του δεκάτου εβδόμου κεφαλαίου.

Κείμενον.

2 Καὶ τὸ θηρίον ὃ εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡςἄρκου, καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος. Καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁδράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην.

Εξήγησις.

Το Οθωμανικόν τούτο θηρίον, και τέκνον του νοητού Σατάν, ήτοι οι βασιλείς των Αγαρινών υποδηλούνται δια των ειρημένων υπό του αγίου, ότι είναι πολυποίκιλον, πανούργον, δίλιον, απατηλόν κατά των Χριστιανών αυτών, οίον ειπείν, κατά της εικόνος του Χριστού, ως η πάρδαλις κατά της εικόνος του ανθρώπου, και αρπακτικόν, και φθαρτικόν του χρυσωνύμου λαού, ωσάν αρκούδα κατ’ αυτού κινούμενον, και θυμώδες πυρ πνεον του σόματος αυτού του σοβαρού και μαγαλαύχου και απειλητικού, και γεγωνόφονον δε είναι, και υψίβοον αυτό πολεμείν, ως το στόμα και φωνή λέοντος. Εις αυτό λοιπόν το θηρίον ο δράκων, ο πατέρας του ο σατανάς έδωκε την δύναμίν του, και τον θρόνον του, και εξουσίαν μεγάλην κατά παραχώρησιν Θεού.

Κείμενον.

3 καὶ μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον. Καὶἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη, καὶ ἐθαύμασεν ὅλη ἡ γῆὀπίσω τοῦ θηρίου.

Εξήγησις.

Ένας από τους επτά ειρημένους βασιλείς των Οθωμανών ο Μπαγιαζίτης, ο οποίος τοσούτον ήτον εις τους πολέμους οξύς, ώστε ονομάζετο αστραπή, κινούμενος δια να πάρη την Κων/πολιν, επολεμήθη από τον βασιλέα των Τατάρων, και επιάσθη ζωντανός, και εβάλθη εις ένα κλουβί, και εθανατώθη υπ’ αυτού, και έπεσεν η Μωαμεθανική βασιλεία εις ολίγους χρόνους, και ούτως η μία των επτά κεφαλών του θηρίου εσφάγη, ήτοι ο εις των επτά Σουλτάνων εθανατώθη, και πάλιν ανωρθώθη η Μωαμεθανική βασιλεία υπό των μετ’αυτόν βασιλέων, και μάλιστα υπό του Σουλτάνου Μεεμέτη οπού επήρε την Κωνσταντινούπολιν, και ούτως η πληγή του θηρίου εθεραπεύθη, και δια την λαμπράν νίκην και άλωσιν τηςπόλεως οπού έκαμε το μωαμεθανικόν θηρίον ο Μεχμέτης, εθαύμασαν αυτόν όλοι οι επί της γης άνθρωποι, και εκείνοι οι Αγαρηνοί οπού ήσαν κατόπιν εις αυτό το θηρίον το μωαμεθανικόν.

Κείμενον.

4 Καὶ προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷθηρίῳ, καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; Τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ;

Εξήγησις.

Ας μάθουν από το ρητόν του αγίου, όσοι λέγουσιν ότι οι Τούρκοι Θεόν αληθινόν προσκυνούσιν, ότι προσκυνούσι τον νοητόν δράκοντα τον σατανάν· δια τούτο λέγει ο άγιος ότι αφ’ου επήραν την Κων/πολιν οι Τούρκοι, ευχαριστούντες προσεκύνησαν ως θεόν τούτον τον δράκοντα σατανάν, όπου έδωκε τόσην δύναμιν και εξουσίαν εις το θηρίον, δηλαδή εις τον βασιλέα Μεχμέτην, να κάμη τόσας νίκας θαυμαστάς κατά των Χριστιανών. Έπειτα δε προσεκύνησαν και αυτό το θηρίον, ήγουν τον βασιλέα του Μεχμέτην, εγκωμιάζοντες και λέγοντες ούτω, ποίος άλλος βασιλεύς είναι όμοιος με τον δικόν μας βασιλέα; Και ποίος ημπορεί να αντισταθή και να πολεμήση με αυτόν;

Κείμενον.

5 Καὶ ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ βλασφημίαν·

Εξήγησις.

Ουδέν ούτω στόμα μεγαλόρρημον, και εις θεόν βλάσφημον, ως το στόμα το Οθωμανικόν και βασιλικόν.

Κείμενον.

καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία πόλεμον ποιῆσαι μῆνας τεσσαράκοντα δύο.

Εξήγησις.

Αναλογούσι τα μέτρα της χρονικής κινήσεως με τα μέτρα του αριθμού, ήγουν η μοίρα, δηλαδή το λεπτόν της ώρας, αναλογεί με αδιαίρετον μονάδα του αριθμού, και η ώρα αναλογεί με την δεκάδα, και η ημέρα αναλογεί με την εκατοντάδα· και πάλιν ως εξ’ υπαρχής, η εβδομάδα αναλογεί με την μονάδα, και ο μήνας με την δεκάδα, και ο χρόνος, ή το έτος αναλόγως έχει προς την εκατοντάδα, ως ε οι τεσσαράκοντα δύο μήνες ό, που ο άγιος λέγει, κάμνουσι τρεις και ήμισυ χρόνους χωρίς αναλογίαν. Οι δε τρεις χρόνοι αναλογούσι με τρεις εκατοντάδας, και ο ήμισυς χρόνος με την ημίσειαν εκατοντάδα, αι δε τρεις και ημίσειαι εκατοντάδες ποιούσι χρόνους τριακοσίους πεντήκοντα· λοιπόν εις τοσούτους χρόνους, δηλαδή: 350: έχει να βασιλεύση εις την Κωνσταντινούπολιν, και να πολεμήση κατά των χριστιανών η μωαμεθική βασιλεία· ειδέ και μετρήσης μήνας μόνον τεσσαράκοντα δύο, δεκάδας, αι οποίαι 42: δεκάδας ποιούσιν εκατοντάδας τέσσαρας, και δύο δεκάδας, ήγουν τετρακοσίους είκοσι χρόνους, οι οποίοι 420 χρόνοι μετρούνται προτήτερα από την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως προ εβδομήκοντα χρόνων, καθ’ον καιρόν επροχώρησαν οι Αγαρηνοί με τον Σουλτάνον τους εις αύξησιν και δύναμιν, και εκινούντο κατά την βασιλεύουσαν να πλησιάσουν με σκοπόν δια να την πάρουν, από τότε λοιπόν εδόθη εξουσία τω μωαμεθικώ θηρίω πολεμήσαι τεσσαράκοντα δύο μήνας, λέγει η Αποκάλυψις· ως τόσον και ο υστερινός λογαριασμός των : 420 χρόνων, είναι ο ίδιος με τον πρώτον των 350: χρόνων, καθ’ ον μέλλει να σταθή εις το Βυζάντιον η βασιλεία του Μωάμεθ, καθώς και ο άγιος Ταράσιος ο Πατριάρχης Κων/πόλεως το αυτό σχεδόν διάστημα των χρόνων της Οθωμανικής βασιλείας υποσημαίνει εις τον χρησμόν του, λέγων ούτω. «Και στήσει ο Μωάμεθ την βασιλείαν αυτού εν τη αυλή του Βύζαντος δύο νυχθήμερα, και μίαν ημέραν, και δις δύο ώρας, και ημίσειαν». Το ίδιον χρονικόν διάστημα της μωαμεθικής βασιλείας υπαινίττεται εις τον χρησμόν του και ο Στέφανος ο Αλεξανδρεύς, λέγων «μετά τους πέντε και οκτώ τριτής εκατοντάδος, δόξα Σελήνης εκλείψει εμβληθήσεται μέχρι σεπτής εικάδος».

Κείμενον.

6 Καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν πρὸς τὸν Θεόν, βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ, τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ σκηνοῦντας.

Εξήγησις.

Εν όσω ακόμη δεν είχε πάρη την βασιλείαν των χριστιανών βασιλέων ο βασιλεύς των Αγαρηνών, κεκλεισμένων είχε το στόμα αυτού, αν και η καρδία του εβλασφήμει πάντοτε κατά των χριστιανών· αφ’ ου όμως έλαβεν αυτήν την βασιλείαν, ήνοιξε το στόμα αυτού αδεώς και εχθρωδώς βλασφημών εις τους χριστιανούς, εις αυτόν δ’ ειπείν τον Χριστόν, και την αγίαν αυτού εκκλησίαν εν η αυτός ο Χριστός κατασκηνεί, και τους εν ουρανώ οικούντας αγίους ατιμάζων, και καταπατών τας αγίας εικόνας αυτών, και πίστιν και νόμον των χριστιανών, και σταυρόν καθηβρίζων, καθώς εμπράκτως εφάνη η ύβρις και η βλασφημία του· ό,που έκαμεν εις τα θεία σκηνώματα και άγια θυσιαστήρια, όταν επήρε την Κωνσταντινούπολη.

Κείμενον.

7 Καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν καὶγλῶσσαν καὶ ἔθνος.

Εξήγησις.

Και ου μόνον κατά του αγίου έθνους των χριστιανών εδόθη αυτώ τω Αγαρηνώ βασιλεί πολεμήσαι και νικήσαι· αλλά και κατά πάσης άλλης φυλής, και γλώσσης, και έθνους δέδοται αυτώ εξουσία κατά παραχώρησιν Θεού.

Κείμενον.

8 Καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς,ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου τοῦἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.

Εξήγησις.

Όχι όλοι εκείνοι οι χριστιανοί, και άλλοι άλλου έθνους άνθρωποι ό,που κατοικούσιν επάνω εις την γην, αλλ’ εκείνοι μόνοι, των οποίων τα ονόματα δεν ήσαν γεγραμμένα εις την θείαν βίβλον των ζώντων, ούτοι αλλαξοπίστησαν, και ελάτρευσαν την μωαμεθανικήν θρησκείαν, και άλλοι μεν εκ προαιρέσεως και αυτοκινήτως, άλλοι δε από βίαν και απειλήν έγιναν Τούρκοι, και τότε εφάνησαν όσοι ήσαν χριστιανοί στερεοί εις την πίστιν τους, και υπομονητικοί εις τα οθωμανικάς θλίψεις και απειλάς και τιμωρίας. Δια τούτο παρακάτω ο άγιος λέγει «ώδε εστίν η υπομονή και πίστις των αγίων». Και βέβαια άγιοι ήσαν και εσίν όσοι χριστιανοί μεθ’ υπομονής και προς Θεόν ευχαριστίας υποφέρουσι τας παρά των Αγαρηνών θηριώδεις καταδρομάς και ενοχλήσεις, μένοντες στερεοί εις την πίστιν αυτών.

Κείμενον.

9 Εἴ τις ἔχει οὖς, ἀκουσάτω. 10 Εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπάγει, εἰς αἰχμαλωσίαν ὑπάγει· εἴ τις ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτέννει, δεῖ αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτανθῆναι. Ὧδέ ἐστιν ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστις τῶν ἁγίων.

Εξήγησις.

Εδώ προλέγει ο άγιος την εκδίκησιν ό,που έχει να ποιήση ο θεός εις τους αιμοβόρους Αγαρηνούς, την σφαγήν δηλαδή, την αιχμαλωσίαν, και την ολόκληρον αυτών φθοράν, ό,που μέλλουν να δοκιμάσουν από τους ξανθούς, μάλιστα όταν ήθελε παρθή υπ’ αυτών η βασιλεύουσα, και ούτω θέλει γίνει η αντάμειψις εις αυτούς, δια τας αιχμαλωσίας και αιματοχυσίας και αφανισμούς ό,που έκαμαν εις τους χριστιανούς, των οποίων τότε η υπομονή και η πίστις εις αυτάς τας αιχμαλωσίας και αιματοχυσίας εδείχθη· αυτήν την εκδίκησιν εις το δέκατον όγδοον κεφάλαιον σαφέστερον προλέγει ο άγιος ούτως «Απόδοτε αυτοίς ως και αυτοί απέδωκαν υμίν, και τα εξης» και με το να ήναι σκοτεινά και αινιγματώδη τα ρητά της Αποκαλύψεως, παρακινεί τον αναγιγνώσκοντα εις προσοχήν και κατανόησιν, λέγων ούτως, είτς έχει ους, ακουσάτω.

συνεχίζεται.....

ΠΗΓΗ: Έκδοσις Επισκόπου Μεσσηνίας Γρηγορίου Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, Καλαμάτα, Σκήτη Παναγουλάκη, 1974, σ.σ. 1, 8-20.