Γιατί ο Απόστολος Θωμάς δεν ήταν στην Κοίμηση της Θεοτόκου;
Θωμάς ο Απόστολος Θεού καθώς και εις την Ανάστασιν του
Κυρίου δεν ήτο, έτσι μηδέ τότε ευρέθη εκεί. Αλλά την τρίτην ημέραν και αυτόν
σύγνεφον ήρπησεν και τον επήγεν εις τον τάφον της Παναγίας, και πηγαινάμενος
απήντησε την Παναγίαν απάνωθεν του τάφου της όπου υπήγαινε σύσσωμη εις τους
ουρανούς και ως την έιδεν έκραξε: Παναγία, Παναγία που υπάγεις, και η Παναγία
λέγει τον. «Δέξου αυτό φίλε μου». Έβγαλε η Παναγία την αγίαν της ζώνη, όπου ήτο
εζωσμένη και την έδωκέ του. Και την μεν Παναγίαν πλέον δεν την είδεν, μόνον
υπήγεν εις τους άλλους Μαθητάς και εύρε όπου κάθουνταν και εφύλαγαν τον τάφον
της Παναγίας, τότε εκάθησε και αυτός και επρόσκλαιε πώς δεν ηξιώθη να ιδή και
αυτός τον θάνατον της Παναγίας ωσάν τους άλλους Αποστόλους και έλεγεν.
Όλοι μας ενός Διδασκάλου είμασθε Μαθηταί, όλοι μας ένα
κήρυγμα κηρύττομεν, όλοι μας ενός Χριστού είμασθε δούλοι, διατί εσείς
εκαταξιωθήκατε και είδατε τον θάνατον της Παναγίας και εγώ δεν ευρέθηκα; Μήπως
εγώ δεν είμαι Απόστολος; Μήπως δεν αρέσκει τον Θεόν το κήρυγμά μου; Αλλά
παρακαλώ σας συμμαθηταί μου ανοίξατε τον τάφον καν νεκρόν να ιδώ το σώμα της,
καν τώρα εις το τέλος να το ασπασθώ και να το αποχαιρετίσω και εγώ.
Και οι Απόστολοι υπήκουσαν τον Απόστολον Θωμάν και άνοιξαν τον τάφο της Παναγίας, δια να ιδούν
το σώμα της και δεν ευρέθη εκεί διότι εμεταστάθη, δηλαδή το σώμα εκείνο της Υπεραγίας Θεοτόκου κατέστη άφθαρτον και
απαθανατίσθη ως και η αγία σαρξ του Κυρίου ως και οι πάντες άνθρωποι
μέλλομεν να αφθαρτισθούμεν εις την δευτέραν παρουσίαν του Χριστού. Απέθανεν μεν
και ψεύμα δεν είναι, ότι και ο Χριστός ως άνθρωπος απέθανεν, αφθαρτίσθη δε, ως
και ο Υιός της· ωσάν το σώμα
εκείνο όπου μέλλουσιν οι δίκαιοι να λάβωσιν εις την καθολικήν Ανάστασιν
μελλοντικώς, ούτω έγινε προτήτερα της Παναγίας πριν της ημέρας εκείνης, όθεν η Θεοτόκος όχι μόνον μετέστη, αλλά και
Ανέστη από του τάφου και ανελήφθη εις τους Ουρανούς, ήτοι η ολόφωτος ψυχή
της ηνώθη πάλιν μετά του Θεοδόχου αυτής Σώματος, και ούτως ανέστη από του τάφου και μετά την Ανάστασίν της ευθύς
ανελήφθη σύσσωμος εις τους Ουρανούς.
Και ότι τούτο είναι αληθές το βεβαιούσι όχι μόνον τα
πνευματοκίνητα στόματα των ιερών Θεολόγων, αλλά παράστασις γίνεται τοις
Μαθηταίς της εκ νεκρών Αυτής Αναστάσεως, αι σινδόνες και τα εντάφια μόνα
ευρεθέντα τοις κατά ζήτησιν προσελθούσι, και μη ευρόντες το Πανάγιον της
Θεοτόκου σώμα επείσθησαν αληθώς ότι σύσσωμος, ζώσα, και τριήμερος ως ο Υιός
αυτής, εκ νεκρών αναστάσα και μεταστάσα
εις τους Ουρανούς μεταβέβηκε, και ως δόγμα μυστικόν εν μόνοις τις λόγοις
των Πατέρων σημειούμενον δεν δημοσιεύεται επ’ Εκκλησίας η της Θεοτόκου
Ανάστασις και Ανάληψις, αλλά μετάστασις μόνον αυτής λέγεται και την ανάστασιν
αυτής συμπεριλαμβάνει και την ανάληψιν.
Εκ πατρικών παραδόσεων παραλαβούσα η Εκκλησία ότι οι
Απόστολοι μετά την Ανάληψιν του Χριστού είχαν συνήθειαν, ότι όταν ήθελαν να
καθήσουν να φάγουσι ψωμί, έκοπταν ένα κομμάτι τετράγωνον από ψωμί, και το
έβαναν εις την τράπεζαν, και ωσάν απότρωγαν, εσηκώνετο ένας από τους Αποστόλους
και έπιανε το κομμάτι εκείνο με τα δύο του χέρια και έλεγε: Μέγα το όνομα της
Αγίας Τριάδος. Κύριε Ιησού Χριστέ βοήθει ημίν. Τότε έπαιρναν από ολίγον κομμάτι
εκείνο και το έτρωγαν όλοι όσοι ευρίσκοντο εις την τράπεζαν.
Εν ταις ημέραις εκείναις της κοιμήσεως της Παναγίας εκάθησαν
οι Απόστολοι ωσάν εις παρηγορίαν να φάγωσι και έκοψαν και το ψωμί εκείνο κατά
την συνήθειαν. Και όταν ηθέλησαν να ειπούν, Κύριε Ιησού Χριστέ βοήθει ημίν,
παρευθύς εφάνη η Παναγία επανωθέν τους λαμπροφορούσα και είπε τους ΧΑΙΡΕΤΕ, ότι
μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας. Και ωσάν την είδαν έκραξαν: Παναγία Θεοτόκε
βοήθει ημίν, τότε εγνώρισαν ότι ζωντανή είναι και σύσσωμη εις τους ουρανούς
μετά του Υιού της.
ΠΗΓΗ: ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1960, ΑΝΑΤΥΠΩΣΙΣ
1981, ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ, σ. 121-122.