492 = Ειπέ μοι, διατί με πίστην πρέπει να καταφεύγω εις την
Μητέρα Του Παντοκράτορος Χριστού;
Επειδή η Παναγία σταθείσα ανάμεσον Θεού και ανθρώπων και τον
μεν Παντοκράτορα Λόγον Υιόν ανθρώπου εποίησε, τους δε ανθρώπους κατά χάριν
Υιούς της Ζωαρχικής Τριάδος ωσαύτως εποίησεν.
Και χωρίς την μεσητείαν Της ουδείς ούτε Άγγελος ούτε
άνθρωπος δύναται να πλησιάσει τον Θεόν, διότι αυτή μόνη υπάρχει Μήτηρ και
Παρθένος αεί ευλογημένη και δεδοξασμένη, και ευρίσκεται μεθόριον αναμεταξύ της ακτίστου
και κτιστής φύσεως, αυτή μόνη είναι Θεός όμσος μετά τον Θεόν, ήτις έχει τα
δευτερεία της υπερθέου Τριάδος και τα πρωτεία όλων των ποιημάτων, ως ούσα Μήτηρ
αληθώς του Θεού Λόγου. Και αύτη μόνη είναι, όχι μόνον ο θησαυροφύλαξ όλου του
πλούτου της θεότητος, αλλά και ο διαμοιραστής εις όλους τους Αγγέλους και
ανθρώπους όλων των από Θεού διδομένων εις την κτίσιν υπερφυσικών ελλάψεων και
θείων και πνευματικών χαρισμάτων. Και δεν είναι τις όπου να την επικαλεσθή με
πίστιν και να μη του υπήκουσε με ευσπλαχνίαν.
652 = Ειπέ μοι δια την Θεοτόκον τας εντυπώσεις της θυγατρός
του Ποντίου Πιλάτου;
Εντυπώσεις ως εθεάσαντο την Θεοτόκον η του Ποντίου Πιλάτου
Θυγατέρα Αυρηλία, προς τον Υιόν του Ηρώδου Βασιλέως διαλεγομένη ταύτα έλεγεν.
Πριν του Ηλίου δύοντος το φως το τρέμον πέση,
Γυνή τις με υπήντησεν την ηλικίαν μέση.
Σιτόχρους, κυανόφθαλμος, ξανθόκομος, ωραία
τω σώματι, ανάστημα ΘΕΑ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΑ·
και μύρα ευωδίαζε και ρόδα Παραδείσου.
Και πόθεν αύτη; Έκθαμβος ηρώτησα, και ποία;
Η μήτηρ αύτη του Χριστού, με είπαν η Μαρία.
Την επανείδα πίστευσε, στο μέτωπον ως κρίνον,
επέλαμπε διάδημα ηλιακών ακτίνων.
ΠΗΓΗ: ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1960, ΑΝΑΤΥΠΩΣΙΣ
1981, σ.σ. 64, 150
