Εις ποίον
ανήκει η Παλαιστίνη; Εις εκείνον εις
τον οποίον έδωκεν αυτήν ο δημιουργός και Κύριος των πάντων Θεός.
Εις
την Παλαιστίνην ετάφη ο πρωτόπλαστος
Αδάμ, και μάλιστα εις τον Γολγοθά1, κατά το μυστήριον της εν Χριστώ
σωτηρίας2 των ανθρώπων. Μετά δε τον κατακλυσμόν, ο
Προφήτης3 Νώε, «κληρονόμος του κόσμου καταστάς υπό
του Θεού, τοις τρισίν υιοίς αυτού»4, ήτοι εις τους τρεις υιούς του Σημ, Χαμ
και Ιάφεθ, διεμέρησε «τον πάντα κόσμον, υπό κλήρους διελών (διαιρέσας)»4 αυτόν. Και «όρκος απητήθη»4 «υπό του πατρός»4, μηδείς να υπερβαίνει εις τον κλήρον του
αδελφού, «τον δε υπερβαίνοντα την του όρκου διαταγήν, εξολοθρεύεσθαι (να εξολοθρεύηται)»4.
Ούτως , «η
Παλαιστίνη»4 εκληρώθη
εις τον Σημ, κατά το σωτήριον μυστήριον της σαρκώσεως και ενανθρωπήσεως του
Θεού Λόγου. «Πλεονέκτης δε ων»4 ο απόγονος του Χαμ Χαναάν, καταπατεί τον παγκόσμιον όρκον «και αφαρπάζει αυτήν»4 και την διανέμει εις τους επτά υιούς του. Τουτέστιν, εις «τον Αμορραίον
και τον Γεργεσαίον και Φερεζαίον και Ευαίον και Αρουκαίον και Αράδιον και
Σιδόνιον»4, εκ των οποίων οι επτά παράνομοι λαοί της
Χαναάν, ήτοι Παλαιστίνης. Του δε απογόνους του Σημ, τους «αδικηθέντας υπό των
υιών Χαμ και τον ίδιον τόπον αφαιρεθέντας, εκδικεί ο Θεός, εξολοθρεύσας τους του Χαναάν, κατά τον όρκον αυτών· και το σπέρμα (οι απόγονοι) του Σημ την ιδίαν απολαμβάνει χώραν. Ουκ ηδίκησεν
ουν (δεν ηδίκησε λοιπόν) ο Θεός τα δίκαια εκάστω μέρει απονέμων· ου γαρ μυκτηρίζεται ο Θεός»4! Εγένετο δε η εκδικία αύτη, δηλαδή η
απόδοσις του δικαίου, δια των πιστών υιών Ισραήλ, μετά την έξοδόν των εκ γης
Αιγύπτου και κατά την είσοδόν των εις την γην των, την Γην της Επαγγελίας5.
Διότι, ως γνωστόν, ο
Θεός εκάλεσεν εκ των εθνών τον απόγονον του Σημ και του Έβερ Άβραμ6 – Αβραάμ6 λέγων: «Έξελθε
εκ της γης σου… και δεύρο (έλα) εις την γην, ην αν σοι δείξω»6. Και ότε έφτασεν «εις γην Χαναάν»6, ο Θεός «είπεν
αυτώ (εις αυτόν)»6, «σοι»6 «και τω
σπέρματί σου (εις τους απογόνους σου) δώσω
(θα δώσω) την γην ταύτην»6 «εις κατάσχεσιν αιώνιον»6. Τουτέστιν, την γην των θεουργών της εν Χριστώ σωτηρίας, όπερ και
εγένετο.
Και «ότε
ήλθε το πλήρωμα του χρόνου»7, και ο Σωτήρ των Ανθρώπων και Κύριος των
πάντων Ιησούς Χριστός ο Θεός «ήλθεν»8 επί γης και δη εις την Παλαιστίνην, ήτοι «εις τα ίδια»8, υπήρχον και πιστοί και άπιστοι Ιουδαίοι, ήτοι Ισραηλίται Εβραίοι. Οι
πιστοί Ιουδαίοι «έλαβον»8 τον Σωτήρα και εσώθησαν, γενόμενοι «τέκνα
του Θεού»8, ήτοι Χριστιανοί. Οι άπιστοι Ιουδαίοι «Αυτόν
ου παρέλαβον»8, και απεδείχθησαν υιοί «του
Διαβόλου»9 και μέλη «της συναγωγής του Σατανά»10. Διο από προφητοκτόνοι κατήντησαν και χριστοκτόνοι,
ήτοι θεοκτόνοι, και «τον Κύριον της δόξης εσταύρωσαν»11! Και παρέμειναν αμετανόητοι ανά τους αιώνας, γενόμενοι και εκκλησιοκτόνοι12, κατεργαζόμενοι ως κακοί εργάται «το μυστήριον»13 της «ανομίας»13 με κατάληξιν τον όλεθρόν των»14!
Διο ο Θεός απεκλήρωσε τους αντιχρίστους τούτους
Ιουδαίους των επαγγελιών (θείων υποσχέσεων και ευλογιών) του Πατριάρχου Αβραάμ.
Τουτέστιν, «της συγγενείας αυτούς εξέβαλε
του Αβραάμ»15. Ότε οι Ιουδαίοι ούτοι της αποστασίας,
αντιλέγοντες εις τον Ιησούν Χριστόν τον Θεόν, είπον «ο πατήρ ημών Αβραάμ εστι,
λέγει αυτοίς (εις αυτούς) ο Ιησούς· ει τέκνα του Αβραάμ ήτε, τα έργα του
Αβραάμ εποιείτε»9, όπερ δεν πράττετε. Διο «ουκ εστε του Αβραάμ»15 τέκνα αληθινά, αλλ’ «υμείς εκ
του πατρός του Διαβόλου εστέ»9, ήτοι εκ «του Διαβόλου»15, «και τας επιθυμίας του πατρός υμών (Διαβόλου)1 θέλετε ποιείν (να ποιείτε)»9 ανθρωποκτονούντες9! Τουτέστιν, ουχί πάντες οι εξ Αβραάμ ούτοι τέκνα του Αβραάμ, αλλά οι
δια του Ιησού Χριστού σωζόμενοι, ούτοι τα αληθινά τέκνα του Πατριάρχου Αβραάμ16.
Δια τούτο οι
Ιουδαίοι ούτοι «της συναγωγής του Σατανά»10 απεκληρώθησαν
και του δικαιώματος της θρησκειακής και πολιτειακής παρουσίας των εις τους Αγίους
Τόπους της Παλαιστίνης. Διότι είπε προς αυτούς Κύριος ο Θεός: «Δια τούτο λέγω
υμίν ότι αρθήσεται (θα αφαιρεθή) αφ’
υμών η βασιλεία του Θεού και
δοθήσεται (θα δοθή) έθνει (εις έθνος) ποιούντι τους καρπούς αυτοίς»17, ήτοι τους πνευματικούς καρπούς της εν Χριστώ αληθείας και Χάριτος,
πίστεως και αρετής και σωτηρίας18. Δηλαδή εις την θείαν Ορθοδοξίαν18.
Ούτε,
λοιπόν, εις τους σημερινούς Ιουδαίους της αντιχρίστου αποστασίας ανήκει η
Παλαιστίνη, ήτοι οι Άγιοι Τόποι. Ούτοι ανήκουσιν εις την θείαν Ορθοδοξίαν και τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, ως
μαρτυρεί και η παρουσία εις αυτούς του Ορθοδόξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων επί
δύο χιλιετηρίδας, κατά το «εις κατάσχεσιν (κατοχήν) αιώνιον»6! Οι δε
επερχόμενοι κατ’ αυτών και κυκλώσαντες ήδη «την παρεμβολήν των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην (Ιερουσαλήμ)
κατά τον τύπον του πλεονέκτου Χαναάν4,
εξολοθρευθήσονται κατά την
προφητείαν. Δηλαδή, «και κατέβη πυρ εκ του ουρανού από του Θεού και κατέφαγεν αυτούς»19. Διότι «Θεός ου μυκτηρίζεται»20!
***
1 Αγίου Επιφανίου Κύπρου, PG. 41, 844. β- 2 Ματθ. κζ’, 33- 3 αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, PG. 56, 318- 4 Αγίου
Επιφανίου Κύπρου, PG.
43, 220-225- 5 Ιησού Ναυή, ια’, 1-23- 6 Γενέσ. ια’, 10, 16, 26, ιβ’, 1-7, ιζ’, 5- 7 Γαλάτ. δ’, 4- 8 Ιωάν, α’, 11-12- 9 Ιωάν. η’, 31-44- 10 Αποκαλ. β’, 9, γ’ 9- 11 Α’ Κορινθ. β’, 8- 12 Πράξ. Αποστ. η’, 1- 13 Β’ Θεσσαλ. β’, 3-10- 14 Ιερεμ. λβ’, 16- 15 Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, PG. 59, 298-299- 16 Ρωμ. θ’, 6-8, Γαλατ. δ’, 28- 17 Ματθ. κα’, 43- 18 Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, PG. 58, 647 εξ.- 19 Αποκαλ. κ’ 9- 20 Γαλάτ. στ’ 7.
Πηγή: «ΦΩΝΗ ΤΩΝ
ΠΑΤΕΡΩΝ», Αθήναι, Απρίλιος 2002.
