Όχι μόνον ο ελληνικός, αλλά και όλοι οι Λαοί δικαίως
διερωτώνται πού ήντλησαν την δύναμίν των οι Νεότουρκοι και ο Μουσταφά Κεμάλ δια
να εξοντώσουν τον ελληνικόν και χριστιανικόν πολιτισμόν της Μ. Ασίας.
Το αίνιγμα τούτο λύεται, αν λάβη τις υπ’ όψιν ότι οι
Νεότουρκοι και ο Κεμάλ είχον την ενίσχυσιν πανισχύρων οργανώσεων όλης της γης, αφού
οι πλείστοι εξ αυτών ήσαν εβραίοι ντονμέδες, δηλαδή εξισλαμισθένετες προ ολίγου
ή προ πολλού χρόνου.
Επί του Σουλτάνου Μεχμέτ Ι (1413- 1421) εγένετο η
επανάστασις του Σεϊχ Βεδρεδίν Σεμαβί, ήτις επεδίωξε δήθεν την μεταρρύθμισιν του
Ισλαμισμού, αλλ’ ο πραγματικός σκοπός ήτο η κατάλυσις της τουρκικής
αυτοκρατορίας και η εγκαθίδρυσις της ηγεμονίας του Ισραήλ. Κύριοι εμπνευσταί
του Σεϊχ Βεδρεδίν Σεμαβί ήσαν οι Εβραίοι Χου- Τολάκ Κεμαλί και Αβραάμ Σουσσά. Δια
των χρημάτων τα οποία παρείχον εις αυτόν, ωργανώθησαν άτακτα στίφη δεκάδων
χιλιάδων ανδρών, οι οποίοι επί 2- 3 έτη δια του πυρός και του σιδήρου
κατέστρεφον τας δυτικάς επαρχίας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Δις ενίκησαν τον
αυτοκρατορικόν στρατόν. Αλλ’ όταν εγένετο γνωστόν ότι τα στίφη ταύτα ως και οι
αρχηγοί και οι οργανωταί των Εβραίοι, διέδιδον κομμουνιστικάς ιδέας, εξηγέρθη η
γενική των Τούρκων αγανάκτησις. Ο πρίφκιψ
Μουράτ κατώρθωσε τότε να διαλύση και πατάξη τα επαναστατικά αυτά στοιχεία.
Η ιστορία διδάσκει προσέτι ότι η οργάνωσις «Αχιλέρ» ήτις επί
μακρά έτη εξήσκησε μεγάλην επιρροήν εις την Άγκυραν, ήτο οργάνωσις εβραϊκή.
Η σοβαρωτέρα όμως απόπειρα της καταλύσεως της Τουρκικής
Αυτοκρατορίας είναι η επί του Σουλτάνου Αζίζ γενομένη δια της εισαγωγής του δήθεν
συνταγματικού πολιτεύματος (1876). Προς τούτο εμυήθη ο πρίγκιψ Μουράτ και ο
Μέγας Βεζύρης Μιδάτ πασάς, εις τον Μασσωνισμόν.
Και ο μεν Σουλτάνος Αζίζ εσφάγη δια ξυραφίου, ο δε Μουράτ
ανήλθεν εις τον θρόνον ανακηρύξας το σύνταγμα.
Αλλά το έργον της δια του συντάγματος βαθμιαίας παραλύσεως της
Αυτοκρατορίας απέτυχε, διότι ο φανατισμός των Τούρκων εξηγέρθη. Και ο Λαός έχων
επί κεφαλής τον αδελφόν του Μουράτ, Χαμίτ, κατέλυσε το σύνταγμα και ενέκλεισε
τον τολμηρόν πρίγκιπα εις εν περίπτερον των ανακτόρων ως φρενοβλαβή.
Την αποτυχούσαν απόπειραν της Κωνσταντινουπόλεως ανέλαβε
βραδύτερον η μυστική εταιρεία των Ντονμέδων της Θεσσαλονίκης και ομολογουμένως
την έφερεν εις πέρας, διότι και την Τουρκικήν Αυτοκρατορίαν διεμέλησε και την
Μωαμεθανικήν θρησκείαν κατερράκωσε δια της ανακηρύξεως του ψευδο-συντάγματος
του 1908.
Οι κορυφαίοι του Νεοτουρκικού Κομιτάτου ήσαν ο περίφημος
Δζαβίτ βέης (εβραίος), ο Χαλήλ βέης (εβραίος), ο Εμβέρ Πασάς (εβραιοπολωνικής
καταγωγής), ο Μεχμέτ Σερίφ (αθίγγανος), ο Ταλαάτ (αθίγγανος) κτλ. Η μυστική
εταιρεία των Ντονμέδων ή Νεοτούρκων συνήλθε τω 1900 εις Παρισίους και έλαβε
μέρος εις το μέγα συνέδριον των Φιλελευθέρων Οθωμανών (Congres des liberaux Ottomans).
Τον Οκτώβριον του 1909 εγένετο έτερον μυστικόν συνέδριον εξ
όλων των τμημάτων της Νεοτουρκικής του οργανώσεως. Εις τους αντιπροσώπους αυτών
οι εβραίοι οργανωταί υπέβαλον τας εξής προτάσεις, αι οποίαι και έγιναν δεκταί:
1 Να διαιρεθή ο πλούτος και τα οικονομικά της Τουρκίας
μεταξύ των αδελφών.
2 Να θραυστή η δύναμις και η επιρροή της θρησκείας.
3 Να χωρισθή το Καλιφάτον από το Σουλτανάτον.
4 Να καταλυθή η δυναστεία και να κηρυχθεί η δημοκρατία.
Έκτοτε παρέστημεν μάρτυρες της εφαρμογής όλων των αποφάσεων
τούτων. Σήμερον δεν υπάρχει πλέον ουδ’ ίχνος του Καλιφάτου ή του Σουλτανάτου εν
Τουρκία. Τα οικονομικά της Χώρας διεσπαθίσθησαν και η θρησκεία κατερρακώθη.
ΠΗΓΗ: Ο ΙΟΥΔΑΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ, Οι Αφανείς Εχθροί της
Ανθρωπότητας, ΔΡος Αριστείδου Ι. Ανδρόνικου, 1927 Αθήναι.
