«Πώς ημείς δυνάμεθα να επιτρέψωμεν συμμετοχήν Εβραίων εις τον
πολιτισμόν μας του οποίου την πηγήν και την προέλευσιν αρνούνται»;
Γ Κ Α Ι Τ Ε
Πρόλογος (απόσπασμα)
(…)Εις το έργον μας τούτο δεν επιχειρούμεν να γράψωμεν την
ιστορίαν του Εβραϊκού έθνους αλλ’ απλώς περιοριζόμεθα ν’ αποκαλύψωμεν το καταχθόνιον έργον του δια μέσου των δυο
τελευταίων χιλιετηρίδων, εναντίον
του χριστιανισμού και του εθνισμού όλων των λαών…
Τι είναι η εβραϊκή θρησκεία; (αποσπάσματα)
Δεν είναι θρησκεία,
αλλά πολιτική οργάνωσις του Εβραϊκού λαού από της επιστροφής του Εσδρά εις
Ιερουσαλήμ και ήτις αντικατέστησε την θρησκείαν του Ιεχωβά εν τω ναώ της
Ιερουσαλήμ.
(…)Η διδασκαλία των Εβραίων γίνεται κατά Σάββατον και τας
εορτάς, οπότε αναγιγνώσκεται η Πεντάτευχος, ήτις σχολιάζεται και συμπληρούται
υπό της Ταλμούθ (Ταλμούδ). Όλη αυτή η διδασκαλία αποβλέπει εις δύο τινά: α) εις το να κρατή εν υπερδιεγέρσει
το εθνικόν αίσθημα και β) να κρατή το εβραϊκόν έθνος τυφλώς πειθήνιον εις την
διοικητικήν αρχήν του, ήτις καλείται θρησκευτική διεύθυνσις.
Κατά τον χρόνον
της διδασκαλίας απαγορεύεται αυστηρώς η παρουσία ξένων. Αι σχολαί αυτών
εκπαιδεύουν ειδικούς διοικητικούς υπαλλήλους εις τας θέσεις των δικαστηρίων και
άλλων υπηρεσιών της Γκαγκάλ (ονομασία συμβουλίου τους), η οποία είχε εντολήν να
διοική το διεσπαρμένον ανά την υφήλιον Εβραϊκόν έθνος και η οποία έχει τόσην
μεγάλην δύναμην, όσην και μυστικότητα εις την δράσιν και τας ενεργείας της.
Η
υπερκυβέρνησις η εβραϊκή διοικεί εκ των παρασκηνίων, μετ’ απιστεύτου
μυστικότητος, όλον τον κόσμον, η δε ενότης και αλληλεγγύη του εβραϊκού λαού
παραλύει όλους τους λαούς και τας θρησκείας αυτών, τούτο δε διότι οι Εβραίοι
εις όλα τα Κράτη δι’ αφθάστου επιτηδειότητος προκαλούν και προπαρασκευάζουν
εσωτερικάς ραδιουργίας, αλληλοσπαραγμούς και
κατά συνέπειαν εξασθένισιν και παράλυσις αυτών. Η γιγαντιαία δε αύτη αράχνη, ο Εβραϊσμός, ήτις περιέβαλεν
όλον τον κόσμον με το δίκτυόν της, εξακολουθεί το από αιώνων έργον της,
τουτέστι τας απομυζήσεις πάσης
οικονομικής ικμάδος όλων των λαών της υφηλίου και ήτις απομύζησις κατέστη
τελείως αισθητή μετά τον Ευρωπαϊκόν πόλεμον.
Προφητικώτατον και εν πλήρη επιγνώσει εξεφώνησε λόγον ο
Ραββίνος της Βίλνας κατά το 1905 και τον οποίον λόγον παραθέτω κατωτέρω ως
χαρακτηριστικωτάτην ομολογίαν του εβραϊκού έργου και του σκοπού, τον οποίον
επιδιώκει.
Ο Ιουδαϊσμός δεν είναι οργανική δύναμις, αλλά δημιούργημα αυστηρού και απάνθρωπου
συστήματος διοικήσεως, δυνάμει των νόμων της οποίας ο λαός ούτος κρατείται εις
αέναον τρομοκρατίαν από τους ιδίους αδελφούς του, διότι έκαστος εξ αυτών
κατά τον νόμον της πίστεώς των υποχρεούται να προδώση τον αδελφόν του, όστις
παρέβη τον νόμον και αι τοιαύται παραβάσεις τιμωρούνται δια του «Ζερόμ» ο εστί
συστηματική καταδίωξις του παραβάτου δι’ ομαδικών
συκοφαντιών και άλλων μέσων ή επιβάλλεται εις αυτόν το «Καρέτ», ήτοι καταστροφή αυτού δι’ όλων των
ανθρωπίνων μέσων. Η εφαρμογή και η εκτέλεσις αυτών των φοβερών τιμωριών δια
τους απειθούντας εις την εβραϊκήν αλληλεγγύην δεν είναι δύσκολος, διότι αι
κυβερνήσεις των διαφόρων Κρατών φέρονται αδιαφόρως προς την εβραϊκήν
αυτοδιοίκησιν και ως επί το πλείστον την συντρέχουν και τούτο εκ τελείας
αγνοίας της εσωτερικής ζωής των Εβραίων και διότι δεν γνωρίζουν ότι η δήθεν θρησκευτική αυτοδιοίκησις είναι
απλούστατα πολιτική και αποτελεί Κράτος εν Κράτει.
Ουδέν παράδειγμα υπάρχει αφομοιώσεως αυτών μετά του λαού,
όστις τους φιλοξενεί, τους τρέφει και τους πλουτίζει. Η μυστική των Εβραίων
διοικητική οργάνωσις είναι πανίσχυρος εν τη μυστικότητί της, επιτρέπει δε και
διατάσσει την απάτην, την αισχροκέρδειαν
απέναντι των Χριστιανών και θεωρεί ταύτην ως υπηρεσίαν προσφερομένην προς
τον Ιεχωβά, όστις ως βασιλεύς του λαού τούτου, απαιτεί την καταστροφήν των άλλων λαών.
Εφ’ όσον υφίσταται η μυστική υπερκυβέρνησις των Εβραίων, όλα
τα έθνη θα υφίστανται εσωτερικούς σπαραγμούς, εξωτερικούς πολέμους και
οικονομικάς δυσχερείας. Όλα αυτά τα επιτυγχάνουν, διότι γνωρίζουν να εξαπατούν
τους διανοουμένους και μη των Χριστιανών δια των ποικιλωνύμων μυστικών
εταιρειών, καθιστώντες αυτούς ασυνείδητα όργανα καταστροφών των εθνών και των
συμφερόντων αυτών προς επικράτησιν της
οικονομικής και πολιτικής κοσμοκρατορίας ενός ψυχοπαθούς λαού.
ΠΗΓΗ: Ο ΙΟΥΔΑΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ, Οι Αφανείς Εχθροί της
Ανθρωπότητας, ΔΡος Αριστείδου Ι. Ανδρόνικου, 1927 Αθήναι.
