Υπόμνημα Περί Οικουμενισμού

23 Σεπτεμβρίου 1998

Προς

Τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον

Αθηνών και πάσης Ελλάδος

Κύριον κ. Χριστόδουλον

Πρόεδρον της Ιεράς Συνόδου

Της Εκκλησίας της Ελλάδος

(απόσπασμα)

Εις Αθήνας

(…) Επειδή γνωρίζομεν την ευαισθησία Σας εις ό,τι αφορά την πορείαν των θεολογικών διαλόγων μετά των ετεροδόξων και ετεροθρήσκων ως και του Οικουμενισμού, ευαισθησίαν την οποίαν απεδείξατε κατά το παρελθόν με δημοσιεύματά Σας, ευσεβάστως απευθυνόμεθα προς την Υμετέραν Σεπτήν Μακαριότητα δια να Σας καταστήσωμεν κοινωνόν της ανησυχίας μας δια τα σοβαρώτατα αυτά ζητήματα, και δι’ Υμών την Σεπτήν Ιεραρχίαν.

Ανησυχούμεν διότι:

Αποκωδικοποίηση του Ταλμούδ – Ανάδειξη του προσώπου του Αντιχρίστου

Για τους Εβραίους εμείς οι Έλληνες είμαστε οι ενσαρκωμένες ψυχές των αρχαίων πατέρων μας, που ενσαρκωνόμαστε ξανά εδώ τη γη, ώστε να τους υπηρετούμε ως ζώα με ανθρώπινη μορφή.

Κι ως Υιοί του Θεού που είναι μόνο αυτοί (έτσι νομίζουν και πιστεύουν) έχουν ένα κώδικα επικοινωνίας (το Ταλμούδ), ο οποίος να μην γίνεται αντιληπτός στους μη εβραίους.

Μα ήρθε ο καιρός της εκδίκησης του Θεού, όχι αποκεφαλίζοντας και δολοφονώντας με αίμα τους ανθρώπους, ούτε καίγοντάς τους με ουράνια φωτιά, αλλά με την φωτιά της Αλήθειας που ακόμα και τους τυφλούς νεκρούς στο πνεύμα φωτίζει, κι απαλλάσσει τον κάθε άνθρωπο από την κατάρα και το ανάθεμα και ξεμαρμαρώνει την καρδιά.

Αδέρφια μου, όσο σκληρά κι αν ακουστούν τα λόγια των μη ανθρώπων, των απανθρώπων Εβραίων του πρώην αγαπημένου έθνους εμάς των Ελλήνων της Ιερής Πόλης της Αγίας Σοφίας, τα φώτα της Αλήθειας είναι η ανθρώπινη καρδιά σας και όχι ο σατανάς που σας πέρασαν στα μυαλά σας οι ΚΤΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΡΝΗΣ Βαβέλ.

Διαχρονικοί Λόγοι Αγίου Ανδρονίκου προς τον Κλήρο και τον Λαό

«Η ζωή έχει γίνει πια τρομερή για όλους… Έχουμε αυτοεξευτελιστεί μπροστά σ’ όλους τους λαούς του κόσμου.

Μας αποφεύγουν σαν την πανούκλα και συνεννοούνται ήδη, όσο εμείς αλληλοτρωγόμαστε, να μοιραστούν τη λατρευτή μας πατρίδα… Εμείς οι ίδιοι ρημάξαμε την πατρίδα μας…

Ας στραφούμε όλοι με καρδιά γεμάτη συντριβή στον Θεό, που μας τιμώρησε δίκαια για τα άνομα έργα μας.

Ας ικετέψουμε θερμά τον Κύριο να μας λυπηθεί.

Ας παρακινήσουμε και τα παιδιά μας και τους συγγενείς μας όλους να ζητήσουν το έλεος του Θεού.

Μόνο Εκείνος μπορεί να μας σώσει τώρα, όπως σε παλαιότερα δύσκολα χρόνια έσωσε τους προγόνους μας…»

Άγιος Ανδρόνικος

***

(Απόσπασμα)

Μέσα στο Κολοσσαίο ο π. Ανδρόνικος προσευχήθηκε θερμά. Έκλαψε πολύ, συγκρίνοντας την ολιγοπιστία και την χλιαρότητα των συγχρόνων χριστιανών με την πίστη και τον πνευματικό ζήλο των αγίων μαρτύρων, που είχαν χύσει το αίμα τους στο ρωμαϊκό αμφιθέατρο.

Ιστορική Ομιλία του π. Αρσενίου σε Σταλινικό Στρατόπεδο

Ομιλία του γνωστού ομολογητή ιερομονάχου Αρσένιου (1894-1975) σε συγκρατουμένους του σ’ ένα σταλινικό Στρατόπεδο Ειδικού Καθεστώτος:

«… Ο κομμουνισμός γκρέμισε εκκλησίες, φυλάκισε πιστούς, πολέμησε την Εκκλησία. Ναι, έτσι είναι. Ας εξετάσουμε, όμως, τα πράγματα συνολικότερα και βαθύτερα. Ας ανατρέξουμε σε όσα προηγήθηκαν. Πολύ πρωτύτερα ο λαός μας είχε χάσει την πίστη του, είχε περιφρονήσει την παράδοσή του, είχε λησμονήσει την ιστορία του, είχε αρνηθεί τα ιερά και τα όσια του.

Ποιος φταίει γι’ αυτό; Η τωρινή εξουσία; Εμείς φταίμε! Και τώρα θερίζουμε ό,τι σπείραμε…

Ας θυμηθούμε τι παράδειγμα έδιναν στον λαό οι διανοούμενοι, οι ευγενείς, οι έμποροι, οι δημόσιοι υπάλληλοι και προπαντός, τι παράδειγμα δίναμε εμείς, οι κληρικοί. Ήμασταν οι χειρότεροι απ’ όλους!

Γι’ αυτό και των παπάδων τα παιδιά, βλέποντας μέσα στις οικογένειές τους την ανηθικότητα και τη φιλοχρηματία, γίνονταν οι πιο φανατικοί άθεοι, οι πιο μαχητικοί επαναστάτες. Πολύ πριν από την επανάσταση του 1917 ο κλήρος είχε χάσει κάθε δυνατότητα καθοδηγήσεως του λαού. Είχε γίνει – αλίμονο! – μια κάστα επαγγελματιών, όπου βασίλευαν η απιστία και η διαφθορά.

Η Αναλαμπή της Ορθοδοξίας

Η Αναλαμπή της Ορθοδοξίας θα έλθη μετά τον όλεθρον της λαίλαπος του μεγάλου πολέμου, δια του οποίου «καθαρισθήσεται η γη» (Ιεζεκ.λθ’,16) από των σατανοκρατικών σκοτεινών δυνάμεων και των αμετανοήτων ασεβών οπαδών των, «και κατοικηθήσονται αι νήσοι επ’ ειρήνης» (Ιεζεκ.λθ’,6), ήτοι αι κατά τόπους Ορθόδοξαι Εκκλησίαι (Γρηγορίου Θεολόγου,P.G.36,608).

Τότε ο Θεός θα αναδείξει ευσεβή εκκλησιαστικήν και πολιτικήν παγκόσμιον εξουσίαν, και τον «από πενίας» «βασιλέα» (Ανδρέου δια Χριστόν Σαλού,P.G.111,676,853) «Ιωάννην» (Μεθοδίου, «Χρησμοί και Προφητείαι»,σ.47-48), κατά το «βασιλέα μετά δόξης όψεσθε» (Ησ.λγ’,17,22), τον οποίον, κυριολεκτούμενον επί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού  (Ησ.λγ’,17,22), αναφέρεται τυπικώς και προδρομικώς και εις τούτον. Τότε «κηρυχθήσεται τούτο το Ευαγγέλιον της Βασιλείας» του Θεού, δηλαδή το ορθόδοξον, αντί των νυν αιρετικών κηρυττομένων, «εν όλη τη οικουμένη, εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσιν» (Ματθ.κδ’14), τα δε έθνη θα μετανοώσι και θα βαπτίζονται ορθοδόξως κατά λαούς, μεταξύ δε τούτων κατά μέρος και το των Ισραηλινών (Α.Δ.Δελήμπαση, «Φοβερά και Θαυμαστά Ερχόμενα Γεγονότα», Αθήναι 1986,σ.68).

Τότε πληρωθήσεται και η προφητεία, δι’ ης λέγει ο Κύριος: «Και ανταποδώσω υμίν, αντί των ετών ων κατέφαγεν η ακρίς και ο βρούχος και η ερυσίβη και η καμπή, η δύναμις μου η μεγάλη, ην εξαπέστειλα εις υμάς. Και φάγεσθε εσθίοντες και εμπλησθήσεσθε και αινέσετε το όνομα Κυρίου του Θεού υμών, ά εποίησε μεθ’ υμών εις θαυμάσια, και ου μη καταισχυνθεί ο λαός μου εις τον αιώνα» (Ιωήλ β’,25-26). 

«Καλότυχος», λέγει ο Άγιος, «όποιος ζήση μετά τον γενικό πόλεμο. Θα τρώγη με ασημένιο κουτάλι», τότε «θα ζήση ο λύκος με τ’ αρνί» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού). Διότι «οι άνθρωποι εν ταις ημέραις αυτού» του βασιλέως θα είναι «πλούσιοι σφόδρα και εν ειρήνη απείρω» (Ανδρέου δια Χριστόν Σαλού, P.G.111,863), και «ουδείς εξ αυτών πένης» (Μακρυγιάννη, ενθ’ ανωτ.σ.199) έσται.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ 3° ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Μετά τον μέγαν πόλεμον έρχεται η αναλαμπή της Ορθοδοξίας («Φοβερά και Θαυμαστά ερχόμενα Γεγονότα», σ. 44-72).

Δια του πολέμου θα διαλυθούν αι σκοτειναί δυνάμεις και θα καταστραφούν. Τότε, θα αποθάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι και θα απομείνη εκ τούτων το εν τρίτον, ως προφητεύεται δια του προφήτου του Κυρίου. «Και έσται εν πάση τη γη, λέγει ο Κύριος, τα δύο μέρη αυτής εξολοθρευθήσεται και εκλείψει, το δε τρίτον υπολειφθήσεται εν αυτή. Και διάξω το τρίτον δια πυρός και πυρώσω αυτούς, ως πυρούται το αργύριον, και δοκιμώ αυτούς, ως δοκιμάζεται το χρυσίον. Αυτός επικαλέσεται το όνομά μου, καγώ επακούσομαι αυτώ και ερώ· λαός μου ούτός εστι, και αυτός ερεί, Κύριος ο Θεός μου» (Ζαχ. ιγ’ 8-9). Θα λήξη δε ο εξοντωτικός ούτος πόλεμος με επέμβασιν του Θεού, ο οποίος θα δώση εις τους υπολειφθέντας ανθρώπους θεάρεστον πολιτικήν και εκκλησιαστικήν ηγεσίαν. Τότε θα αναδειχθή ο «από πενίας» (Ανδρέου δια Χριστόν Σαλού, PG. 111, 676, 853) βασιλεύς Ιωάννης, ο οποίος θα οδηγήση την ανθρωπότητα εις την οδόν του Κυρίου («Φοβερά και Θαυμαστά ερχόμενα Γεγονότα», σ. 48). ( … )

ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΣ ΒΟΡΡΑ ΚΑΙ ΝΟΤΟΥ

(Αποσπάσματα)

" Μετά την αιφνίδιον κάθοδον του Βορρά και την επικράτησιν του Γωγ, κατάπληξις και σύγχυσις θα επικρατεί εις την οικουμένην.

«Τ ό τ ε  τ α ρ α χ θ ή σ ο ν τ α ι»  και  «τ α  έ θ ν η» τα «καθήμενα επί νότου γωνίας» (Μεθοδίου, ενθ’ ανωτ.σ. 46), ήτοι τα εκτός της κατοχής του Γωγ μείναντα, τα οποία θα αντεπιτεθώσι σφοδρώς συνενούμενα συμμαχικώς. Και ως «εξεγερθήσεται η ισχύς» του βασιλέως, ήτοι του άρχοντος, του Βορρά «και η καρδία αυτού επί βασιλέα του Νότου εν δυνάμει μεγάλη» (Δαν, ια’, 25), ούτω «και ο βασιλεύς του Νότου συνάψει πόλεμον εν δυνάμει μεγάλη και ισχυρά σφόδρα» κατ’ αυτού, προς εξοντωτικήν αναμέτρησιν. Τότε αι πολεμικαί δυνάμεις του Βορρά θα συμπτυχθώσι στρατηγικώς εις γραμμήν φοβεράς πολεμικής αναμετρήσεως, αφήνουσαι κατά την αναχώρησίν των κεκαυμένην γην. 

Το πολεμικόν μέτωπον θα στηθή εις το ύψος της Κωνσταντινουπόλεως και εις το πλάτος εθνών από της Αδριατικής Θαλάσσης έως της Κασπίας και του Ειρηνικού Ωκεανού.

Ο μέγας, όμως, ούτος πόλεμος θα διεξαχθή κυρίως εις την Α. Μεσόγειον, αι δε αντιμαχόμεναι δυνάμεις «συναχθήσονται εν τη Επταλόφω και συγκροτήσουσι πόλεμον, οίος ου γέγονε (δεν έχει γίνει) πώποτε». Και «ο φόνος των ανθρώπων ως ποταμός κινήσει και θολωθήσεται η θάλασσα εκ του αίματος» (Μεθοδίου, ενθ’ ανωτ.σ. 47). Εκεί «αίμα πολύ που έχει να χυθή!» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού), λέγει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. «Στην Πόλι (Κωνσταντινούπολιν) θα χυθή αίμα, που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξη» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού), «γιατί εκεί θα χτυπηθούν πολλά βασίλεια» και «μεγάλος χαλασμός κόσμου θα γίνει» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού). Αλλά, όπως και αλλού, ούτω και «στην Αυλώνα θα γίνη χαλασμός. Θα ρθούν στρατεύματα να λευθερώσουν τον τόπον» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού), ως θα λέγωσιν. «Από τρία στενά μπουγάζια, Κρα, Κράψη και Μουζίνα, θα περνούν πολλά στρατεύματα για την Πόλι» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού). «Ο στρατός αυτός δεν θα φθάση στην Πόλι· στην μέση του δρόμου θα μάθη, ότι ο πόλεμος ετελείωσε» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού).

(…)

ΣΚΟΤΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

(απόσπασμα)

Σήμερον αποκαλύπτονται ή αυτοαποκαλύπτονται οι σκοτειναί δυνάμεις, και γίνονται πάντοτε και περισσότερον γνωσταί.

Σκοτειναί δυνάμεις λέγονται αι ωργανωμέναι κοσμικαί δυνάμεις ψεύδους και αμαρτίας δαιμόνων και ανθρώπων, δια των οποίων ο διάβολος δρα εις τον κόσμον αντιχρίστως και απανθρώπως, ως «άρχων» «του κόσμου» (Ιωάν. ιδ’ 30) του κακού και της απωλείας. Παρομοιάζονται δε αύται προς τον δράκοντα, ως «δράκων» είναι και ο κύριός των, «ο όφις ο μέγας, ο αρχαίος, ο καλούμενος διάβολος και ο σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην» (Αποκ. ιβ’ 9). 

Έχει γνωσθή πλέον, ότι κεφαλή των σκοτεινών δυνάμεων είναι το λεγόμενον «Λευκόν ΑΔελφάτον», αληθώς όμως σκοτεινόν και κατάμαυρον ως ο κατασκότεινος άδης. Λέγεται δε «λευκόν», επειδή τα μέλη του κατά τας ανθρωποθυσίας των σατανολατρικών τελετών των φορούν λευκάς στολάς! (Σαμαέλ Αούν Βεόρ, Τέλειος Γάμος). Αποτελείται δε από κορυφαίους μάγους σατανολάτρας, τους λεγομένους «αυτοκράτορας» μάγους, και εργάζεται διπλούν έργον πονηρίας. Πρώτον την μεγαλυτέραν σατανολατρείαν επί γης και δεύτερον την αρχηγικήν διεύθυνσιν των σκοτεινών δυνάμεων της ανθρωπότητος, μετά αμέσου επικοινωνίας προς τον διάβολον και κατόπιν εντολών του κακουργίας («Οργή!», αρ. 8, σ. 1, 2 και αρ. 9, σ. 1, 2).

Εβραίοι και Χριστιανισμός

(αποσπάσματα)

Από του 1905 ο Ραββίνος της Βίλνας ανέπτυσσεν εις τον λόγον του προς τους πιστούς του Ισραήλ τας μεθόδους τας οποίας έπρεπε να ακολουθήσουν δια να συντρίψουν τον μέγα Χριστιανικό Ρωσικό λαό (και γενικώς τους Χριστιανούς)…

« … Επειδή η Χριστιανική Εκκλησία εμφανίζεται προς ημάς ως ο επικινδυνωδέστερος εκ των εχθρών μας, οφείλομεν να εργασθώμεν ακαταπαύστως προς εξασθένησιν της επιρροής. Προς τούτο δέον να καταβάλλωμεν πάσαν προσπάθειαν όπως εμβολιάσωμεν εις την τάξιν των διανοουμένων την πρεσβεύουσαν τον Χριστιανισμόν, την αθεΐα και προσκαλέσωμεν θρησκευτικάς διενέξεις, δια την ελευθεροφροσύνην, τον σκεπτικισμόν και τας θρησκευτικάς αιρέσεις μεταξύ των νέων ομίλων και ομάδων του χριστιανισμού.

Έκαστος πόλεμος, εκάστη επανάστασις και θρησκευτική ταραχή προσεγγίζουν την στιγμήν καθ’ ην θα επιτύχομεν του μεγάλου σκοπού μας, τον οποίον επί τόσον χρόνον επιδιώκομεν.

Όλαι οι δημόσιαι και κυβερνητικαί υπηρεσίαι πρέπει να καταλαμβάνωνται από τους Ισραηλίτας και άπαξ γενόμενοι υπάλληλοι του κράτους, ημείς με τους παράγοντας τους οποίους διαθέτομεν, θα φθάνωμεν βαθμιαίως μέχρι της πραγματικής διακυβερνήσεως της χώρας. Αι δικαστικαί αποφάσεις πρέπει δι’ ημάς να είναι ζήτημα πρώτης σημασίας… Η φιλοσοφία, η ιατρική, αι πολιτικαί επιστήμαι και οικονομικαί εν γένει λόγω οι κλάδοι των γνώσεων, της τέχνης, φιλολογίας, παρουσιάζουν ευρύ πεδίον δράσεως…

ΝΕΟΤΟΥΡΚΟΙ

Όχι μόνον ο ελληνικός, αλλά και όλοι οι Λαοί δικαίως διερωτώνται πού ήντλησαν την δύναμίν των οι Νεότουρκοι και ο Μουσταφά Κεμάλ δια να εξοντώσουν τον ελληνικόν και χριστιανικόν πολιτισμόν της Μ. Ασίας.

Το αίνιγμα τούτο λύεται, αν λάβη τις υπ’ όψιν ότι οι Νεότουρκοι και ο Κεμάλ είχον την ενίσχυσιν πανισχύρων οργανώσεων όλης της γης, αφού οι πλείστοι εξ αυτών ήσαν εβραίοι ντονμέδες, δηλαδή εξισλαμισθένετες προ ολίγου ή προ πολλού χρόνου.

Επί του Σουλτάνου Μεχμέτ Ι (1413- 1421) εγένετο η επανάστασις του Σεϊχ Βεδρεδίν Σεμαβί, ήτις επεδίωξε δήθεν την μεταρρύθμισιν του Ισλαμισμού, αλλ’ ο πραγματικός σκοπός ήτο η κατάλυσις της τουρκικής αυτοκρατορίας και η εγκαθίδρυσις της ηγεμονίας του Ισραήλ. Κύριοι εμπνευσταί του Σεϊχ Βεδρεδίν Σεμαβί ήσαν οι Εβραίοι Χου- Τολάκ Κεμαλί και Αβραάμ Σουσσά. Δια των χρημάτων τα οποία παρείχον εις αυτόν, ωργανώθησαν άτακτα στίφη δεκάδων χιλιάδων ανδρών, οι οποίοι επί 2- 3 έτη δια του πυρός και του σιδήρου κατέστρεφον τας δυτικάς επαρχίας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Δις ενίκησαν τον αυτοκρατορικόν στρατόν. Αλλ’ όταν εγένετο γνωστόν ότι τα στίφη ταύτα ως και οι αρχηγοί και οι οργανωταί των Εβραίοι, διέδιδον κομμουνιστικάς ιδέας, εξηγέρθη η γενική των Τούρκων  αγανάκτησις. Ο πρίφκιψ Μουράτ κατώρθωσε τότε να διαλύση και πατάξη τα επαναστατικά αυτά στοιχεία.

Η ιστορία διδάσκει προσέτι ότι η οργάνωσις «Αχιλέρ» ήτις επί μακρά έτη εξήσκησε μεγάλην επιρροήν εις την Άγκυραν, ήτο οργάνωσις εβραϊκή.

Οι Αφανείς Εχθροί της Ανθρωπότητας

«Πώς ημείς δυνάμεθα να επιτρέψωμεν συμμετοχήν Εβραίων εις τον πολιτισμόν μας του οποίου την πηγήν και την προέλευσιν αρνούνται»;

Γ Κ Α Ι Τ Ε

Πρόλογος (απόσπασμα)

(…)Εις το έργον μας τούτο δεν επιχειρούμεν να γράψωμεν την ιστορίαν του Εβραϊκού έθνους αλλ’ απλώς περιοριζόμεθα ν’ αποκαλύψωμεν το καταχθόνιον έργον του δια μέσου των δυο τελευταίων χιλιετηρίδων, εναντίον του χριστιανισμού και του εθνισμού όλων των λαών…

Τι είναι η εβραϊκή θρησκεία; (αποσπάσματα)

Δεν είναι θρησκεία, αλλά πολιτική οργάνωσις του Εβραϊκού λαού από της επιστροφής του Εσδρά εις Ιερουσαλήμ και ήτις αντικατέστησε την θρησκείαν του Ιεχωβά εν τω ναώ της Ιερουσαλήμ.

(…)Η διδασκαλία των Εβραίων γίνεται κατά Σάββατον και τας εορτάς, οπότε αναγιγνώσκεται η Πεντάτευχος, ήτις σχολιάζεται και συμπληρούται υπό της Ταλμούθ (Ταλμούδ). Όλη αυτή η διδασκαλία αποβλέπει εις δύο τινά: α) εις το να κρατή εν υπερδιεγέρσει το εθνικόν αίσθημα και β) να κρατή το εβραϊκόν έθνος τυφλώς πειθήνιον εις την διοικητικήν αρχήν του, ήτις καλείται θρησκευτική διεύθυνσις. 

Κατά τον χρόνον της διδασκαλίας απαγορεύεται αυστηρώς η παρουσία ξένων. Αι σχολαί αυτών εκπαιδεύουν ειδικούς διοικητικούς υπαλλήλους εις τας θέσεις των δικαστηρίων και άλλων υπηρεσιών της Γκαγκάλ (ονομασία συμβουλίου τους), η οποία είχε εντολήν να διοική το διεσπαρμένον ανά την υφήλιον Εβραϊκόν έθνος και η οποία έχει τόσην μεγάλην δύναμην, όσην και μυστικότητα εις την δράσιν και τας ενεργείας της. 

ΠΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΙ ΕΓΙΝΕΝ Ο ΕΒΡΑΙΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

(ένα άρθρο από τα παλαιά…)

Οι Εβραίοι εδημιούργησαν τον κομμουνισμόν δια την προαγωγήν των κοσμοκρατορικών σχεδίων των και τούτων είναι δούλοι και συνεργοί οι προάγοντες τον κομμουνισμόν.

Τα πρόσωπα δίπλα στην φωτογραφία είναι μερικοί από του εξέχοντας δημιουργούς του εβραιοκομμουνισμού. Καμαρώστε τους ! Ο εβραίος Μ. Κοέν έγραφεν εις εφημερίδαν τον Απρίλιον του 1919: «Δύναται τις να είπη άνευ υπερβολής, ότι η μεγάλη Ρωσική κοινωνική επανάστασις υπήρξεν έργον των Ιουδαίων και ούτοι όχι μόνον κατηύθυναν την υπόθεσιν, αλλά και έλαβον εις τας χείρας των το ζήτημα των Σοβιέτ. Δυνάμεθα να είμεθα ήσυχοι ημείς οι Ιουδαίοι, εφ’ όσον η υπερτάτη διεύθυνσις του ερυθρού στρατού θα είναι εις χείρας του Λ. Τρότσκυ».

Εβραίος ήτο ο εφευρέτης του κομμουνισμού Κ. Μάρξ, εβραίος ο Κερένσκυ ο χρησιμεύσας ως γέφυρα μεταξύ της Δημοκρατίας και του αιματηρού κομμουνισμού, υιός εβραίας και μασώνος 33^ου βαθμού ο Λένιν, επίσης και ο Στάλιν. Εκ των 22 μελών του συμβουλίου «των λαϊκών επιτρόπων» της πρώτης κομμουνιστικής κυβερνήσεως της Ρωσίας οι 17 ήσαν εβραίοι. Επί 554 ανωτέρων διοικητικών εκπροσώπων της μετεπαναστατικής Ρωσίας, οι 447 ήσαν εβραίοι !

Επίσημος έκθεσις της Γαλλικής Υπηρ. Πληροφοριών προς την Κυβέρνησιν των Ηνωμένων Πολιτειών λέγει: «Τον Φεβρουάριον του 1916 έγινε γνωστόν δια πρώτην φοράν, ότι προετοιμάζεται μία επανάστασις εις την Ρωσίαν. Ανεκαλύφθη ότι οι εξής προσωπικότητες και οίκοι συμμετείχον εις το έργον: Ζακόμπ Σίφφ εβραίος, Κούν Λόεμπ και Σία τράπεζα εβραίων, Φ. Βαρμπούργκ, Όττο Κάαν, Μόρτιμερ Σίφφ, Ζερόν Χ. Χανάουερ κ.α. … Δεδομένου οι εβραϊκοί αυτοί οίκοι συνεργάζονται στενώς με τας εβραϊκάς τραπέζας Γερμανίας, Παρισίων, Λονδίνου, Τόκιο, Ν. Υόρκης και Στοκχόλμης, βλέπει κανείς φανερώς ότι η κομμουνιστική κίνησις αποτελεί μίαν μεγάλην εβραϊκήν επιχείρησιν και ότι εβραϊκαί τράπεζαι συμμετέχουν ζωηρώς εις την οργάνωσιν της επιχειρήσεως αυτής…».