Το Θείον Δίκαιον δια τους Αγίου Τόπους

Εις ποίον ανήκει η Παλαιστίνη; Εις εκείνον εις τον οποίον έδωκεν αυτήν ο δημιουργός και Κύριος των πάντων Θεός.

Εις την Παλαιστίνην ετάφη ο πρωτόπλαστος Αδάμ, και μάλιστα εις τον Γολγοθά1, κατά το μυστήριον της εν Χριστώ σωτηρίας2 των ανθρώπων. Μετά δε τον κατακλυσμόν, ο Προφήτης3 Νώε, «κληρονόμος του κόσμου καταστάς υπό του Θεού, τοις τρισίν υιοίς αυτού»4, ήτοι εις τους τρεις υιούς του Σημ, Χαμ και Ιάφεθ, διεμέρησε «τον πάντα κόσμον, υπό κλήρους διελών (διαιρέσας)»4 αυτόν. Και «όρκος απητήθη»4 «υπό του πατρός»4, μηδείς να υπερβαίνει εις τον κλήρον του αδελφού, «τον δε υπερβαίνοντα την του όρκου διαταγήν, εξολοθρεύεσθαι (να εξολοθρεύηται)»4.

Ούτως , «η Παλαιστίνη»4 εκληρώθη εις τον Σημ, κατά το σωτήριον μυστήριον της σαρκώσεως και ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. «Πλεονέκτης δε ων»4 ο απόγονος του Χαμ Χαναάν, καταπατεί τον παγκόσμιον όρκον «και αφαρπάζει αυτήν»4 και την διανέμει εις τους επτά υιούς του. Τουτέστιν, εις «τον Αμορραίον και τον Γεργεσαίον και Φερεζαίον και Ευαίον και Αρουκαίον και Αράδιον και Σιδόνιον»4, εκ των οποίων οι επτά παράνομοι λαοί της Χαναάν, ήτοι Παλαιστίνης. Του δε απογόνους του Σημ, τους «αδικηθέντας υπό των υιών Χαμ και τον ίδιον τόπον αφαιρεθέντας, εκδικεί ο Θεός, εξολοθρεύσας τους του Χαναάν, κατά τον όρκον αυτών· και το σπέρμα (οι απόγονοι) του Σημ την ιδίαν απολαμβάνει χώραν. Ουκ ηδίκησεν ουν (δεν ηδίκησε λοιπόν) ο Θεός τα δίκαια εκάστω μέρει απονέμων· ου γαρ μυκτηρίζεται ο Θεός»4! Εγένετο δε η εκδικία αύτη, δηλαδή η απόδοσις του δικαίου, δια των πιστών υιών Ισραήλ, μετά την έξοδόν των εκ γης Αιγύπτου και κατά την είσοδόν των εις την γην των, την Γην της Επαγγελίας5.

Διότι, ως γνωστόν, ο Θεός εκάλεσεν εκ των εθνών τον απόγονον του Σημ και του Έβερ Άβραμ6 – Αβραάμ6 λέγων: «Έξελθε εκ της γης σου… και δεύρο (έλα) εις την γην, ην αν σοι δείξω»6. Και ότε έφτασεν «εις γην Χαναάν»6, ο Θεός «είπεν αυτώ (εις αυτόν)»6, «σοι»6 «και τω σπέρματί σου (εις τους απογόνους σου) δώσω (θα δώσω) την γην ταύτην»6 «εις κατάσχεσιν αιώνιον»6. Τουτέστιν, την γην των θεουργών της εν Χριστώ σωτηρίας, όπερ και εγένετο.

Η Αποτείχισις της Εν Χριστώ Σωτηρίας

Δια του διωγμού των πιστών Ορθοδόξων Μοναχών της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους Άθω, παραβιάζονται οι θείοι νόμοι περί της σωτηρίου Αποτειχίσεως.

Τι είναι η Αποτείχισις; Αποτείχισις είναι ο κανονικός και νόμιμος «χωρισμός»¹ εκ της αιρέσεως και του αμετανοήτου αιρετικού. Και τούτο, υπέρ της θείας Ορθοδοξίας και της εν Χριστώ σωτηρίας, κατά την τακτικήν  σωτηρίου πολέμου των τετειχισμένων (τειχισμένων) πόλεων. Δηλαδή, ότε το παλαιόν εχθροί επέδραμον, οι κάτοικοι κατέφευγον εις την πόλιν και απετειχίζοντο, ήτοι εχωρίζοντο¹ εξ αυτών δια των τειχών. Και ούτως επολέμουν αμυντικώς και επιθετικώς μέχρι της νίκης. Τοιουτοτρόπως και όταν αίρεσις πολεμή την ορθόδοξον χριστιανική πίστιν, οι πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί καταφεύγομεν εις τα πνευματικά «τείχη»² της Εκκλησίας, δηλαδή εις τους ανά τους αιώνας Αγίους Πατέρας και Διδασκάλους. Και βάσει της διδασκαλίας των αγωνιζόμεθα «τον καλόν αγώνα της πίστεως»³ κατά της αιρέσεως και των αιρετικών, και υπέρ της θείας Ορθοδοξίας, μέχρι της νίκης. Δηλαδή, μέχρι του αναθέματος, που σημαίνει «χωρισμόν από του Θεού» και της «Εκκλησίας»4, το οποίον κάμνει ο αιρετικός με την αίρεσίν του, το ομολογούσιν οι Ορθόδοξοι και το επικυρώνουσιν και αποφασίζουσιν ως εκκλησιαστικήν ποινήν Ορθόδοξοι Σύνοδοι μέχρι και του τελεσίδικου αναθέματος. Ούτως ηγωνίσθησαν εν Χριστώ και ενίκησαν οι προ ημών, και εγένετο και αυταί αι Άγιαι Οικουμενικαί Σύνοδοι, και διασώζεται μέχρι σήμερον επί γης η σωτήριος θεία Ορθοδοξία.

ΠΡΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

**Στήκετε και κρατείτε τάς παραδόσεις άς εδιδάχθητε,είτε δια λόγου, εί δι΄επιστολής ημών****

Οι καιροί απαιτούν αγώνες, η ευθύνη όλων τεράστια, οι ανθρωπιά άρχισε να παραπαίει, κινδυνεύει να αφανισθεί!! Μικρό του Χριστού ποίμνιο οι του Πατρίου εορτολογίου, καλείστε σε συστράτευση, οι καιροί αναβολές δεν χωρούν. Οι θύελλες άρχισαν να ξεσπούν. Κάθε μικρή σκόρπια πυγολαμπίδα χάνετε μέσα στο σκοτάδι, ο Άξονας Πίστεως και Παραδόσεως καλείται να ενώσει τις μικρές σκόρπιες πυγολαμπίδες και να φτιάξει Φάρο που θα φωτίσει τον σκοτισμένο σε όλους μας δρόμο... Ενώστε τους πιστούς επιτέλους !! Ενώστε το Σώμα της Μητέρας του Κυρίου [Εκκλησίας]!! Διότι τι αξία έχει που ομολογείτε Πίστη, χωρίς αγάπη και ομόνοια ;; Που βρίσκεται η κατανόηση και η ομολογία Πίστεως να έχει ισχύ και αξία, χωρίς να την κατανοούμε πλήρως ;;

[ΑΓΑΠΗΣΩΜΕΝ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΙΝΑ ΕΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΩΜΕΝ]....

Προφητεία Γέροντα Ιωσήφ Βατοπεδινού

Ο γέρων Ιωσήφ ο Βατοπεδινός προείδε τα μελλοντικά γεγονότα. Το προφητικό του μήνυμα: 

«Ακούσατε έθνη και λαοί της Οικουμένης πάσης και εσύ αναγνώστα πρόσεχε σ’ αυτό που θα διαβάσεις! Είναι σκληρά και λυπηρά, και παραχωρημένα να γίνουν, όσα εις τας Γραφάς ευρίσκονται γραμμένα! Τα ’γραψαν οι Πατέρες μας ο κόσμος για να μάθει από αυτόν τον πόλεμο τι μέλλεται να πάθει! Για να προσφύγει στον Θεό και να μετανοήσει αν θέλει δια να σωθεί και ευτυχής να ζήσει… Με μιας θα ανάψει η φωτιά από μικρή αιτία, κραυγή πολέμου έρχεται από την Βουλγαρία. Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία και ως χείμαρρος ορμητικός σαρώνει την Περσία. Και προχωρεί ακάθεκτη φθάνει στην Παλαιστίνη, Θεός θέλει ο Αντίχριστος του Κόσμου για να γίνει. Τότε κατέρχονται ομού της Δύσεως τα κράτη, ουαί στα έθνη του Βορρά γίνονται όλα στάχτη.

Με λύσσα αμύνεται σκληρά η Άρκτος στην Τουρκία που αδίκησε την Ελλάδα, και όλη (η Τουρκία) αναφλέγεται και καίει σα λαμπάδα. Ματαίως αγωνίζεται η Άρκτος να κρατήσει τα περιβόητα Στενά, στο τέλος θ’ απηυδήσει. Γιατί από την Ανατολή, Κορέα, Μαντζουρία εισβάλλει η Αμερική με την Ιαπωνία και προχωρεί ολοταχώς γραμμή στη Σιβηρία, ενώ στη δυτική πλευρά νικά η Γερμανία. Και τότε είναι αδύνατον να κρατηθεί η Ρωσία και εγκαταλείπει τα Στενά, Αίγυπτο και Τουρκία.

Κτυπιέται η Άρκτος πανταχού και φεύγει προτροπάδην, όπως διασκορπίζεται ένα άτακτο κοπάδι. Τότε ομού θα ηττηθεί και η δόλιος Τουρκία γιατί θα πράξη πονηρά μεγάλη προδοσία. Γιατί αφού καταβληθεί όλη από τη Ρωσία θα συμμαχήσει μετ’ αυτής, και με την Βουλγαρία. Για τούτο όσοι χριστιανοί ευρίσκονται στην Πόλη και στα περίχωρα αυτής, πρέπει να φύγουν όλοι. Γιατί η Πόλις θα καεί και ουδείς θα απομείνει κάτοικος ζων εντός αυτής. Μόνο ο Ναός θα μείνει ο οίκος τούτος και ναός της του Θεού Σοφίας όστις θα μείνει αείφωτος φάρος Ορθοδοξίας. Εξ ου το φως θα εξαπλωθεί σ ‘όλη την Οικουμένη, της Βασιλείας του Χριστού που ο κόσμος αναμένει. 

ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΧΘΕΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη εκκλησιολογία, Εκκλησία και Ορθοδοξία ταυτίζονται. Η Εκκλησία είναι οπωσδήποτε Ορθόδοξη και η Ορθοδοξία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού. Και επειδή ο Χριστός είναι ένας, άρα και η Εκκλησία είναι μία. Γι’ αυτό ποτέ δεν νοείται διαίρεση στην Εκκλησία. Μόνο χωρισμό από την Εκκλησία έχουμε. Σε συγκεκριμένες δηλαδή ιστορικές στιγμές οι αιρετικοί και οι σχισματικοί αποκόπηκαν απ’ αυτήν, κι έτσι έπαψαν να είναι μέλη της.

Η Εκκλησία κατέχει το πλήρωμα της αλήθειας, όχι μιας αφηρημένης αλήθειας, αλλά ενός τρόπου ζωής που σώζει τον άνθρωπο από το θάνατο και τον κάνει ‘’κατά χάριν Θεό’’. Αντίθετα, η αίρεση αποτελεί ολική ή μερική άρνηση της αλήθειας, ένα κομμάτιασμά της, που έτσι παίρνει το χαρακτήρα και την παθολογία μιας ιδεολογίας. Χωρίζει τον άνθρωπο από τον τρόπο υπάρξεως που έδωσε ο Θεός στην Εκκλησία Του και τον θανατώνει πνευματικά.

Τα δόγματα επίσης, τα οποία περικλείουν τις υπερβατικές αλήθειες της πίστεώς μας, δεν είναι αφηρημένες έννοιες και διανοητικές συλλήψεις, ούτε, πολύ περισσότερο, μεσαιωνικός σκοταδισμός ή θεολογικός σχολαστικισμός. Εκφράζουν την εμπειρία και το βίωμα της Εκκλησίας. Γι’ αυτό, όταν υπάρχει διαφορά στα δόγματα, υπάρχει οπωσδήποτε και διαφορά στον τρόπο ζωής. Κι όποιος υποτιμά την ακρίβεια της πίστεως, δεν μπορεί να ζήσει την πληρότητα της εν Χριστώ ζωής.

Ο Χριστιανός πρέπει να δεχθεί όλα όσα αποκάλυψε ο Χριστός. Όχι ένα ‘’μίνιμουμ’’, αλλά το σύνολο. Γιατί στην ολότητα και την ακεραιότητα της πίστεως διασώζονται η καθολικότητα και η ορθοδοξία της Εκκλησίας.

Οι Παραδεχθέντες Ψευδείς Μεσσίαι

ΨΕΥΔΕΙΣ ΜΕΣΣΙΑΙ

ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ

ΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΕΥΣΑΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ

Εις τον 130 χρόνον, από Χριστού γεννήσεως ήλθεν ένας Εβραίος ονομαζόμενος Βαρκοχάμ, και ωνομάσθη από τους Εβραίους Βρακόσβα, υιός ψεύδους. Συνελήφθη από τον Αδριανόν, και εθανατώθη. Ούτω λέγει το Ταλμούθ.

Εις τον 434 χρόνον, εις τον καιρόν του Θεοδοσίου του Μικρού, εδέχθησαν δια Μεσσίαν εις την νήσον της Κρήτης Εβραίον τινα, ονομαζόμενον Βαρκοτζίβα.

Εις τον 522 χρόνον, εις τον καιρόν Ιουστινιανού του Πρεσβυτέρου εδέχθησαν ένα ως Μεσσίαν, ονομαζόμενον Δουναάμ Αιθίοπα.

Εις τον 1137 χρόνον, διηγείται ο Μαϊμονείδης, ότι εις την Γαλλίας εδέχθησαν οι Εβραίοι δια Μεσσίαν άνθρωπόν τινα ασεβή, όστις εθανατώθη από τους Γάλλους.

Εις τον 1138, εις την Περσίαν εδέχθησαν έναν Εβραίον δια Μεσσίαν, και εθανατώθη από τον Βασιλέα.

Εις τον 1157 χρόνον, εις την πόλιν της Κορδόβας εις την Ισπανίαν εφάνη Εβραίος τις, και εκηρύττετο δια Μεσσίας. Ούτω λέγει ο ρηθείς Μαϊμονείδης.

Εις τον 1167 χρόνον, εις το Φεσσανόν Βασίλειον Εβραίος τις εκήρυξε τον εαυτόν του δια Μεσσίαν. Ούτω γράφει ο Μαϊμονείδης προς τους Εβραίους της Μασσαλίας. 

Γιατί ο Παπούλιας φορά Ροδόσταυρο; !!! Ποιοι ήταν Οι Ροδοσταυρίτες;

Οι ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΙΤΑΙ

Η Μυστική Εταιρεία των Ρόζενκρόυτσερ (ήτοι των Ερυθροσταυριτών) οφείλει το όνομά της εις τον Γερμανοεβραίον Ροζενκρόυτς, όστις γεννηθείς τω 1378 απέθανε τω 1484, ήτοι εις ηλικίαν 105 ετών.

Μόλις δεκαεξαετής ο Ροζενκρόυτς, επεχείρησε μακράν περιοδείαν εις Τουρκίαν, Αίγυπτον και Αραβίαν, μυηθείς εις την μυστικήν εβραϊκήν εταιρείαν των Καμπαλιστών¹.

Επιστρέψας εις Γερμανίαν ίδρυσε την ρυθείσαν μυστικήν εταιρείαν, η οποία ταχέως εξηπλώθη εν Ευρώπη και συγκατέλεξε μεταξύ των οπαδών της διασήμους άνδρας. Αι συνεδριάσεις αυτής ετηρούντο τόσο μυστικαί, ώστε πολλοί την εθεώρουν ως εταιρείαν φαντασιώδη. Εν τούτοις είναι εξηκριβωμένον, ότι τω 1622 υπήρχον στοαί αυτής εις Χάγην και Παρισίους.

Ο Εβραίος Βαλεντίνος Ανδρεέ συνέγραψε τω 1614 δύο συγγράματα υπό τον τίτλον «Φήμη Αδελφότητος» (Farma Fraternatis) και «Εξομολόγησις Αδελφού Ροδοσταυρίτου» (Confessio fratum Rosa-crucis), εις τα οποία παρέχει πολλάς πληροφορίας περί της μυστικής ταύτης εταιρείας.

Δαβίδ και Ησαΐας ονομάζουν το γένος των Εβραίων "κύνας" !

(απόσπασμα)

Όθεν παρρησία βλέπομεν, ότι δεν έχουσι καμμίαν σύνεσιν πνευματικήν, αλλά μόνον σωματικήν, καθώς ο χοίρος, ο αποβλέπων πάντοτε εις την γην· τοιουτοτρόπως και αυτοί (οι Εβραίοι) μόνον τα γήινα στοχάζονται· καθώς και ο προφήτης Δαβίδ το Εβραϊκόν γένος χοίρους ονομάζει, λέγων. »Άμπελον εξ Αιγύπτου μετήρας, κτλ. και μονιός άγριος κατενεμήσατο αυτήν».

Η εξ Αιγύπτου άμπελος εννοείται, ότι καθώς η Αίγυπτος ήτον γεμάτη με αυτάρκειαν από όλους τους καλούς καρπούς, από άρτον, και από άλλα διάφορα κρέατα, όπου εις διάστημα τετρακοσίων χρόνων, εις δουλείαν όντες, ήτον συνηθισμένοι με εκείνους. Όμως μετά την έξοδον αυτών εξ Αιγύπτου, και μετά παρέλευσιν τεσσαράκοντα χρόνων, καθ’ ον καιρόν διέτριψαν εις την έρημον, ένθα έφαγον άρτον αγγελικόν ουράνιον, όχι διότι επείνασαν τρώγοντες εκείνον, αλλ’ αφ’ ου είδον, ότι εισήλθον εις την γην της επαγγελίας, όπου έρρεε γάλα και μέλι, η οποία εννοείται ως άμπελος καρποφόρος με αυτάρκειαν πλουσιοπαρόχως, και ακόμη περισσότερον καρποφόρος από την Αίγυπτον. Τότε (λέγω) οι Εβραίοι, εξερχόμενοι από τους ερήμους τόπους, ως κάποιοι αγριόχοιροι, ιδόντες τον εαυτόν των εις τόσην αφθονίαν αγαθών, όχι μόνον εδόθησαν εις κάθε ακρασίαν, βοσκήσαντες αυτήν, αλλ’ ελησμόνησαν και τον Θεόν, φροντίζοντες μόνον δια τα σωματικά, ουχί δε και δια τα πνευματικά.

Καθώς και ο Ιησούς Χριστός τους Εβραίους χοίρους ονομάζει, λέγων «Μη βάλετε τους μαργαρίτας έμπροσθεν των χοίρων». Λέγει ακόμη και τούτο «Μη δότε τα άγια τοις κυσί», δηλ. να μη φανερώσωμεν τους θείους λόγους εις τους Εβραίους, δια τους οποίους λέγει ο Δαβίδ ως από προσώπου Χριστού «Ότι εκύκλωσάν με κύνες πολλοί» (Ψαλ. ΚΑ’. Στιχ. 16). Και πάλιν «Επιστρέψουσιν εις εσπέραν, και λιμώξουσιν ως κύων, και κυκλώσουσι πόλιν» (Ψαλ. ΝΗ’. Στιχ. β), το οποίον αληθεύει· επειδή εις την ημέραν της σταυρώσεως όλην την ημέραν δεν έφαγον οι μισόθεοι Εβραίοι.

Χριστιανικό Αίμα στους Γάμους των Εβραίων

Ότε στεφανώνωνται οι Εβραίοι συνηθίζουσιν, ώστε οι νέοι να νηστεύωσιν όλην την ημέραν μη τρώγοντες, ούτε πίνοντες τίποτε· και προς την εσπέραν , αφ’ ου στεφανωθώσιν, έρχεται ο ραββίνος (διδάσκαλος των Εβραίων) και δίδει εις τους δύο, δηλ. εις τον νυμφίον και εις την νύφην ένα αυγόν ψημένον, και αντί άλατος βάλλουσιν εις αυτό στάκτην από πανί καμμένον εις την φωτίαν· δηλ μουσκεύουσι πανί εις αίμα Χριστιανού μαρτυρήσαντος , και καίοντες το πανί, λαμβάνουσιν εκείνην την στάκτην, και την βάλλουσιν εις ένα αυγόν ψημένον· και τρώγοντές το οι νέοι, ο ραββίνος λέγει κάποιας επωδάς· ώστε ούτοι οι νέοι να δυνηθώσι να απατήσωσι τους Χριστιανούς και να τους γνωρίσωσι χάριν οι Χριστιανοί, δια να ημπορέσωσι να τρώγωσιν από τον ιδρώτα των Χριστιανών, καθότι δεν ημπορούν πάντοτε να φονεύωσι Χριστιανούς· και μάλιστα τώρα εις τας ημέρας μας, με το να έγινε γνωστόν τούτο αναμεταξύ εις τους Χριστιανούς, δια τούτο επιμελούνται να απατήσωσι τους Χριστιανούς, και τρώγοντες από τον ιδρώτα του Χριστιανού, ωσάν να έφαγον το αίμα αυτού.

Πηγή: Τα Ιουδαϊκά, ανατροπή της θρησκείας των Εβραίων και των εθίμων αυτών μετ’ αποδείξεων Εκ της Αγίας Γραφής, Ανθρωποθυσίες των Εβραίων, Υπό Νεοφύτου Μοναχού του εξ Εβραίων, Εκδόσεις Μορφές, Αθήνα, σελ. 19, 20.