Ο παναιρετικός ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Το ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (ΠΣΕ)

Η ίδρυσις του «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» ( ΠΣΕ ). «Η Α’ Γενική Συνέλευσις του ΠΣΕ, κατόπιν των αναλόγων προετοιμασιών, συνεκλήθη εις την πόλιν Άμστερνταμ της Ολλανδίας από της 22ας Αυγούστου μέχρι της 4^ης Σεπτεμβρίου 1948». Κατ’ αυτήν «εγένετο δεκτή η ίδρυσις του ΠΣΕ, εψηφίσθησαν το Καταστατικόν, οι Κανόνες και οι Κανονισμοί, οίτινες διέπουν την λειτουργίαν του ιδρυθέντος οργανισμού». (…)

«Δια πρώτην φοράν εις την ιστορίαν Εκκλησίαι, Ομολογίαι και Ομάδες παντοίων αποχρώσεων συνήρχοντο επί το αυτό και ίδρυον ένα παγκόσμιον εκκλησιαστικόν οργανισμόν με καθωρισμένον σκοπόν και ωρισμένας αρχάς» (Β. Σταυρίδου, ενθ’ ανωτ. σ. 74,76). (…) Το Συνέδριον τούτο «φέρει χαρακτήρα ιδρυτικόν» και «συνιστά μίαν απαρχήν» (Β. Σταυρίδου, ενθ’ ανωτ. σ. 80), δια την περαιτέρω οικουμενιστικήν κίνησιν και δράσιν των αιρετικών ανά τον κόσμον.

(…) Αι «εκκλησίαι», κατά το ΠΣΕ, είναι ηνωμέναι, διότι έχουν την ενότητα ως «δώρον Θεού». Όπως, κατά την αγγλικανικήν θεωρίαν των κλάδων, αι «εκκλησίαι» έργον έχουν να εκδηλώσουν την ουσιαστικήν ενότητά των, δια της κατορθώσεως ενότητος και εις τα επουσιώδη, ούτω και κατά το ΠΣΕ. Και κατ’ αυτό, αι «εκκλησίαι» οφείλουν να εκδηλώσουν την ενότητά των «εν τω έργω και εν τη ζωή» !

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΡΕΣΗ

(αποσπάσματα)

Τι είναι η αίρεσις

Ως διδασκαλία θεωρουμένη, είναι κακοδοξία1 και ψευδοδοξία2 και ετεροδοξία3. Ως κακοδοξία η αίρεσις αντίκειται εις την Ορθοδοξίαν του Θεού, ως ψευδοδοξία αρνείται την αποκεκαλυμμένην αλήθειαν του Κυρίου και ως ετεροδοξία καταφρονεί και πολεμεί την πίστιν και τους Κανόνας4 της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η αίρεσις χαρακτηρίζεται παρά των Πατέρων της Εκκλησίας ως ασέβεια5, ως απιστία6, ως αθεΐα7, ως έσχατον πτώμα της ψυχής8 κα.

Ως σύνολον δε ετεροδόξων νοουμένη η αίρεσις, είναι η περιλαμβάνουσα  «τους παντελώς απερρηγμένους (απεσπασμένους της Εκκλησίας) και κατ’ αυτήν την πίστην απηλλοτριωμένους»9, τους εκφέροντας την κακοδοξίαν των συστηματικώς, επιμόνως και αμετανοήτως. Η αίρεσις «ακοινώνητος εστι της Εκκλησίας και των ουρανών αλλοτρία»10. Δια τούτο «θεομίσητός εστι η αίρεσις»11. (…)

Δια της φράσεως «πάσαν αίρεσιν» νοούν οι Άγιοι του Θεού και την εν ελαχίστω αφισταμένην της Ορθοδοξίας αίρεσιν. Διότι «εν… μικρά πλάνη πολύς ημάρτηται λόγος»12.

Η Αντιθεολογική Σιωπή πλείστων Θεολόγων

Η ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΕΝ ΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Η αντιθεολογική σιωπή πλείστων θεολόγων.

Ως «μέγα τι θηρίον εξήλθεν επί γης η αίρεσις αύτη» (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 31, 243) του Οικουμενισμού. Το «θηρίον» τούτο εισήλθεν εις την μάνδραν των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, όπου κατασπαράσσει ποιμένας και πρόβατα, αρχίζον από των κεφαλών. Αι παναιρετικαί οικουμενιστικαί διδασκαλίαι και καινοτομίαι κλυδωνίζουν την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, ως άλλα «κύματα άγρια θαλάσσης επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας» (Ιούδ. 13). Όπως επί της εποχής του Μ. Βασιλείου, ούτω και σήμερον η Ορθοδοξία συγκλονείται εκ θεμελίων και αι Ορθόδοξαι Εκκλησίαι κινδυνεύουν να καταποντισθούν αύτανδροι εις τα πικρά και θανατηφόρα ύδατα της οικουμενιστικής ψευδοδοξίας. Όντως, ο «σάλος ούτος των Εκκλησιών τίνος ουκ έτσι θαλασσίου κλύδωνος αγριώτερος; Εν ω παν μεν όριον Πατέρων κεκίνηται, πας δε θεμέλιος και ει τι οχύρωμα δογμάτων διασαλεύεται. Κλονείται δε πάντα και κατασείεται σαθρά τη βάσει επαιωρούμενα» (Μ. Βασιλείου, PG. 32, 212-213).

Γεννάται το ερώτημα: Τοσούτου μεγάλου κινδύνου επιστάντος εις την Εκκλησίας, ποίαν στάσιν τηρούν οι θεολόγοι; Δυστυχώς πλείστοι κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι παραμένουν άπρακτοι, ως να υπνώττουν, ή συσχηματίζονται προς την οικουμενιστικήν κακοτροπίαν, υποκύπτοντες συν τω χρόνω εις ταύτην, προ παντός δια της συνηθείας. 

ΟΙ ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΕΠΙ ΒΕΚΚΟΥ

Μία από τις ελάχιστες φωτογραφίες δύο αφορισμένων και άλιωτων Ορθοδόξων ιερέων που συλλειτούργησαν με τους Καθολικούς στην Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, επί Πατριάρχου Κων/λεως Βέκκου.

Η φωτογραφία είναι παρμένη σε σπήλαιο του Αγίου Όρους γύρω στα 1932, και δημοσιεύτηκε κατ’ αρχάς στο περιοδικό "Κήρυξ Ορθοδόξων", αριθ. φυλ. 132.

***

Οι απεσταλμένοι του Αυτοκράτορα και του Πατριάρχου Βέκκου, κατά την επίσκεψή τους στο Άγιο Όρος με σκοπό να εντάξουν τις Ιερές Μονές στο σχέδιό τους και να συλλειτουργήσουν με τους Παπικούς, προσπάθησαν με διπλωματία να τους φέρουν σε συλλείτουργο. Συνάντησαν όμως σθεναρά αντίσταση από τα περισσότερα Μοναστήρια με αποτέλεσμα να προχωρήσουν σε εγκληματικές ενέργειες, που ούτε οι βάρβαροι αχρίστιανοι πειρατές δεν είχαν κάνει... Και αφού έκαψαν τους ανθενωτικούς μοναχούς στον Πύργο της Μονής Ζωγράφου προχώρησαν και στην Μονή του Βατοπεδίου, και επειδή εκεί τους έλεγξαν ως Αιρετικούς, δια τούτο τον μεν Ηγούμενον αφού τον έδεσαν με αλυσίδες τον καταπόντισαν εις την θάλασσα, τους δε άλλους δώδεκα Μοναχούς, τους απηγχόνησαν εις τόπον λεγόμενον σήμερα Φουρκόβουνον. Τα ίδια περίπου συνέβησαν και εις την Ιεράν Μονήν των Ιβήρων, όπου άλλους μεν καταπόντισαν βυθίζοντας το πλοίο μεταφοράς τους ανοικτά του Ιβηρητικού πελάγους, άλλους δε, τους πήραν μαζί τους αιχμάλωτους.

Εις την Μεγίστη Λαύρα όμως, όπου τους υποδέχθηκαν επισήμως και μάλιστα με κωδωνοκρουσίες, επακολούθησε η οργή του Θεού… Κι έτσι, ο μεν Ιεροδιάκονος Λαυριώτης που συλλειτούργησε έλιωσε όπως το κερί στην φωτιά από σύντομη αρρώστια και πέθανε, οι δε άλλοι επτά συλλειτουργήσαντες Ιερομόναχοι (και κατ’ άλλους 11), βρέθηκαν μετά θάνατον άλιωτοι, τυμπανισμένοι, και αφορισμένοι, και των οποίων τα κατάμαυρα λείψανα μέχρι το τέλος του 19ου αιώνος υπήρχαν στον Νάρθηκα του Κοιμητηρίου των Αγίων Αποστόλων σε κοινή θέα προς διδασκαλία και σωφρονισμό εκ των γεγονότων, αλλά και προς παρότρυνση για προσευχές των ανθρώπων που τους έβλεπαν, ώστε να τους συγχωρήσει και να τους ελεήσει ο Πανάγαθος Θεός διαλύοντας τα σώματά τους.

Ο ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΑΜΩΝΑΣ «ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ»

«ΜΗ ΜΕΡΙΜΝΑΤΕ»

«Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά»1, λέγει ο Σωτήρ των ανθρώπων Κύριος Ιησούς Χριστός ο Θεός.

Είναι δε μαμωνάς «ο επίγειος πλούτος, εξ αρπαγής»2 «και πλεονεξίας συνειλεγμένος (συγκεντρωμένος)»2 και αδίκως χρησιμοποιούμενος, προς «κόλασιν αιώνιον»3. Διο και μαμωνάς «της αδικίας»4 λέγεται, εκ του οποίου ο άνθρωπος πρέπει να σωθή. «Δια τούτο λέγω υμίν»1, εντέλλεται ο Σωτήρ, «μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών, τι φάγητε και τι πίητε, μηδέ τω σώματι υμών τι ενδύσησθε»1. Νοείται δε το «μη μεριμνάτε»1, καθώς το ερμηνεύει ο Θεός εις «τα Γεγραμμένα»5 της θείας Ορθοδοξίας δια των Αγίων του.

Ούτως, ο άξιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει: Δια της εντολής ταύτης ο Χριστός, «ουκ είπεν, ότι σπείρειν ου δει»6, ήτοι να σπείρης δεν πρέπει, «αλλ’ ότι μεριμνάν (να μεριμνάς) ου δει· ουδ’ ότι εργάζεσθαι (να εργάζησαι) ου χρη (δεν είναι αναγκαίον), αλλ’ ότι μικρόψυχον είναι (να είσαι) και κατατείνειν εαυτόν ταις φροντίσιν (να βασανίζης τον εαυτόν σου με τας περιττάς φροντίδας) ου χρη. Επεί (επειδή) και τρέφεσθαι (τους ανθρώπους) εκέλευσεν, αλλά μη μεριμνώντας»6.

Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία

(απόσπασμα)

Ο ρ θ ό δ ο ξ ο ς   Κ α θ ο λ ι κ ή   Ε κ κ λ η σ ί α.  Η Εκκλησία είναι «Μία»1, δηλαδή «μόνη»2. Όπως εις είναι ο σαρκωθείς Θεός και το εν τω σώμα του Κυρίου, ούτω μία είναι και η «Εκκλησία Θεού ζώντος»3. Η «Μία» Εκκλησία είναι εν τω κόσμω ο μοναδικός «στύλος και εδραίωμα της αληθείας»4, το μόνον Ταμείον της ανακαινιζούσης Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και η μόνη «Αγία»5 Κιβωτός της εν Χριστώ σωτηρίας. Εκτός της Αγίας Εκκλησίας, «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται»6. Ως «Μία» και «Αγία» η Εκκλησία είναι «Καθολική»7, μη δυναμένη να διαιρεθή. Αι κατά τόπους Εκκλησίαι δεν κατατέμνουν την Εκκλησίαν εις πολλάς, αλλά αποτελούν μέλη της «Μιας» Εκκλησίας. Το ορατόν και αόρατον στοιχείον της Εκκλησίας δεν μερίζουν ταύτην εις δύο Εκκλησίας, εις ορατήν Εκκλησίαν και εις αόρατον Εκκλησία. Το αόρατον και ορατόν στοιχείον της Εκκλησίας αποτελούν εν Χριστώ εν, την «Μίαν… Καθολικήν» Εκκλησίαν, την αληθή και Ορθόδοξον Εκκλησίαν. Αι αιρέσεις και τα σχίσματα δεν είναι μέλη της Εκκλησίας, αλλά κείνται εκτός της Εκκλησίας και εντός του κόσμου, ο οποίος «όλος εν τω πονηρώ κείται».

Παγκόσμιος Πόλεμος Αναπόφευκτος

Παγκόσμιος Πόλεμος Αναπόφευκτος

Πού βαίνομεν λοιπόν; Πού αλλού παρά εις τας κυρώσεις, τας θλιβεράς κυρώσεις, όταν πληρουμένου του βάρους των αμαρτιών θα αρχίσουν να λειτουγούν οι σκληροί νόμοι της θείας δικαιοσύνης1.

Δυστυχώς, ούτω πολιτευόμενοι, οδηγούμεθα αναποτρέπτως εις καταστροφήν και επειδή το φαινόμενον της αποστασίας είναι παγκόσμιον, οδηγούμεθα εις παγκόσμιον πόλεμον φρικαλέον, οδηγούμεθα εις Αρμαγεδώνα.

Εις το χέρι μας είναι, εννοείται, να τον αποφύγωμεν, εάν αλλάξωμεν πορείαν. Θα το κάνωμεν όμως;

Πού βαίνομεν λοιπόν; Θα έχωμεν πόλεμον ή ειρήνη; Κρίνοντες ανθρωπίνως αδυνατούμεν να δώσωμεν ορθήν απάντησιν. Κρίνοντες όμως κατά Θεόν και με γνώμονα το Ευαγγέλιον και χωρίς την ανάγκην του προφητικού λόγου, αποφαινόμεθα ότι αφεύκτως οδηγούμεθα εις την καταστροφήν.

«Εάν θέλητε και εισακούσητέ μου τα αγαθά της γης φάγεσθε· εάν δε μη θέλητε, μηδέ εισακούσητέ μου, μάχαιρα υμάς κατέδεται· το γαρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα». (Ησαΐου Α’ 19-21).

«Πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, πώς ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας;» (Εβρ. β’ 2-3).

«Ή του πλούτου της χρηστότητος αυτού και της ανοχής και της μακροθυμίας καταφρονείς, αγνοών ότι το χρηστόν του Θεού εις μετάνοιαν σε άγει; κατά δε την σκληρότητά σου και αμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτώ οργήν εν ημέρα οργής και αποκαλύψεως δικαιοκρισίας του Θεού» (Ρωμ. β’ 4-5).

«Εάν μη μετανοήτε πάντες ωσαύτως απολείσθε» (Λουκ. ιγ’ 3).

Επιστολή ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΟΔΥΝΗΣ του Σαμουήλ διδασκάλου Ισραηλίτου προς Ραβί Ισαάκ, τον διδάσκαλον της Συναγωγής !

Επιστολή, γραφείσα υπό Σαμουήλ διδασκάλου Ισραηλίτου, του καταγομένου εκ της Βασιλείας του Μαρόκου, προς Ραβί Ισαάκ, τον διδάσκαλον της Συναγωγής, της ούσης εν Σουβιουλμέτη, τη ούση εν τη ειρημένη Βασιλεία.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Ο Θεός, αδελφέ, να σε διαφυλάξη και να σε διατηρήση έως ότου να απαλλαχθώμεν της αιχμαλωσίας ταύτης, και να επισυναχθώμεν, διασκορπισμένοι όντες, και να πλησιάση η ειρήνη ημών, και να σημειώση ο Θεός τη ευδοκίαν του επί την ημετέραν ζωήν, Αμήν. Εγνώρισα, και εδοκίμασα, ότι συ είσαι της του καθ’ ημάς καιρού επιστήμης το πλήρωμα, και ότι εις σε ελπίζομεν να μας δώσης βεβαίας λύσεις με τας υπό σου πεποιημένας θαυμασίους εκθέσεις, και ερμηνείας εις τας απορίας του νόμου, και των προφητών. Όθεν εγώ επιθυμών να μεθέξω της διδασκαλίας σου, σε προβάλλω τας εκβάσεις και ενθυμήσεις της καρδίας μου εις τα του νόμου, και των προφητών, επάνω εις τα οποία μετά φόβου αλγώ, και οδύνωμαι. Δια τούτο προστρέχω εις το δαψιλές της επιστήμης τε και σοφίας σου, και πέμπω σοι το βιβλιάριον τούτο, ελπίζων, Θεού θέλοντος, να στερεωθώ δια σου εις την αλήθειαν, και να φωτισθώ εις τας απορίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ’

Ότι ο δίκαιος Ιησούς ο των Χριστιανών Θεός αδίκως επράθη.

Φοβούμαι, αυθέντα μοι, και τρομάζω, μήπως αυτός ο Ιησούς, τον οποίον οι Χριστιανοί λατρεύουσιν, είναι εκείνος ο δίκαιος, όστις επωλήθη δια το αργύριον κατά τον προφήτη Άμως· και φρίττω, μήπως και δι’ αυτόν είναι αι μαρτυρίαι των προφητών οπού συναντώ, τας οποίας φανερώς τε και προσφυώς προσαρμόζουσιν οι Χριστιανοί εις την διδασκαλίαν των.

2012 Εάλω η Ελλάς

Ο δράκος είναι η βουλή των Ελλήνων, τα κόμματα και οι παρατάξεις που χώρισαν σε μάζες τον άνθρωπο, ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΝΕΙ.

Το λιοντάρι, ο «Λόγος» του Ιησού Χριστού, το άλφα και το ωμέγα της ουράνιας γνώσης, που ευλόγησε την, από την σκέψη μέχρι και την πραγμάτωση, φράση με καρδιά μαζί:

«ΧΑΙΡΕ, Ω! ΧΑΙΡΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» !

Ο Ποσειδώνας είναι η εκκλησία που κρατάει τον λαό μέσα στις νεφέλες του γήινου πνεύματος ως «γκόημ» ζώα ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ, ΠΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ  ΕΧΟΥΝ... σκλάβοι υπηρέτες του καίσαρα στην γη τους .

Η θάλασσα η ελληνική παιδεία των πατέρων του έθνους μας.  

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

ΠΛΑΤΩΝΑΣ

ὁ παλαιός νέος, καί ὁ νέος ἀρχαῖος, ὁ πατήρ μόνος, καί ὁ μόνος πατήρ, τό ἕν τρία καί τά τρία ἕν. ἄσαρκον σαρκικόν. γῆ τέτοκε τόν οὐράνιον βασιλέα.

Ο παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα.

ΣΟΛΩΝ

Οὗτος ἐστιν ἀπό οὐρανῶν βεβηκώς, φλογός ὑποβαλών ἀθάνατον πῦρ. ὅν τρέμει οὐρανός γῆ τε θάλασσα, τάρτατοι καί βύθιοι δαίμονες, αὐτοπάτωρ τρισόλβιος.

Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς, αφού υπέταξε το αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή θάλασσα, οι τάρταροι και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο Πατέρας.

Ο ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΘΕΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ !!! ΟΥΑΙΙΙΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΓΕΝΕΑΣ ΤΩΝ ΕΧΙΔΝΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ !!!

Ο ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΘΕΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ! ! ! ΟΥΑΙΙΙΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΓΕΝΕΑΣ ΤΩΝ ΕΧΙΔΝΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ

Διαβάζοντας το ελληνικό ορθόδοξο Ευαγγέλιο και μελετώντας το θέλημα του Ιησού Χριστού... αν κοιτάξεις την εκκλησία του στα μάτια θα δεις τον ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ… ο αντίχριστος δεσποτισμός των ψευτοπροφητών της δυστυχίας και πενίας του ελληνικού πνεύματος.

99 αλήθειες θα σου πει ο αντίχριστος για να σε πείσει πως είναι ο πιο άγιος και έμπιστος θεολόγος. Ώστε να σε πλανέψει και να σε κρατάει μακριά από την οδό της σωτηρίας.

Είπε ο κύριος «μην φοβάστε τον σατανά, εγώ ενίκησα αυτόν».
Και σήμερα η εκκλησία του πολεμά μαύρες μαγείες και αόρατα φαντάσματα …
Και ο άνθρωπος νεκρός θνητός μέσα στον «φωτισμένο» φόβο του και την δειλία τα γεννάει ως θεός κατά χάριν γεννημένος που είναι εν αγνοία του.

Αυτό που έκαναν στον Ιησού Χριστό στο τότε με το σώμα του… κάνουν το ίδιο με το πνεύμα που παιδαγωγούν τους  Έλληνες χριστιανούς οι δάσκαλοι υπό μορφή αγγέλου… αρχιερείς.
= = = Αρσενοκοιτία, απάτες, κατάχρηση εξουσίας, βαβυλωνισμός, διαιώνιση της μαγείας.

Αυτό είναι το πνεύμα που η ιερά σύνοδος είναι αναγκασμένη (;;;) να υποτάσσεται ως φως στο ποίμνιο της. Και εσείς, οι για «αυτούς» καλοί χριστιανοί, να στέλνετε σε τέτοιους πνευματικούς τις γυναίκες σας και τα παιδιά σας.

ΟΡΟΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ

Πότε η εκκλησιαστική σύνοδος είναι και αποδεικνύεται αληθώς Ορθόδοξος Σύνοδος; Όταν συντρέχωσιν οι εξής συνοδικοί όροι.

Α’) Όταν οι συνερχόμενοι εις σύνοδον2 είναι Ορθόδοξοι και κατά το φρόνημα και κατά την ομολογίαν, «ου γαρ οίον τε συνόδω συναριθμηθήναι τους περί πίστιν ασεβούντας»1, λέγει ο άξιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Μέγας Αθανάσιος. Δηλαδή, δεν δύνανται εν Ορθοδόξω Συνόδω να συναριθμηθώσιν ως Ορθόδοξοι συνοδικοί οι ασεβούντες περί την πίστιν.

Β’) Δεν δύνανται να συγκαθήσωσιν εν Ορθοδόξω Συνόδω ως Ορθόδοξοι συνοδικοί οι διατελούντες υπό κατηγορίαν επί κακοδοξία «παρά αξιοπίστων ανθρώπων»2.

Γ’) Εν Ορθοδόξω Συνόδω δεν επιτρέπεται να αποσιωπάται διαφωνία τις επί ζητήματος πίστεως. «Χρη γαρ πρώτον πάσαν περί της πίστεως διαφωνίαν εκκόπτεσθαι και τότε την περί των πραγμάτων έρευναν ποιείσθαι»1.

Δ’) Διο εν Ορθοδόξω Συνόδω «ουδέ πρέπει προκρίνεσθαι πράγματος εξέτασιν της περί πίστεως εξετάσεως»1.

Ε’) Εν Ορθοδόξω Συνόδω ο ορθόδοξος λόγος πρέπει να είναι παντελώς ελεύθερος. Ούτε εν ονόματι του χρόνου να περιορίζηται, ούτε παρά του προεδρεύοντος να καταστέλληται, ουδέ δια του προγράμματος να περιστέλληται, μηδέ υπό πολιτικής εξουσίας να δεσμεύηται. Μάλιστα εν Ορθοδόξω Συνόδω «ου πρέπει τω καιρώ δουλεύειν, αλλά τω Κυρίω»3. Και ουδείς δικαιούται να εκφοβίζη τους συνοδικούς, καθ’ ότι «μόνον ο του Θεού φόβος αρκεί και η των Αποστόλων διάταξις»1.

Κοσμά Αιτωλού για τους Εβραίους

Λόγια του Κοσμά του Αιτωλού:

«Τον παλαιόν καιρόν οι Εβραίοι εθανάτωσαν όλους τους προφήτας, όλους τους δικαίους διδασκάλους· χιλιάδες φορές άφησαν τον Χριστόν και επροσκύνησαν τον διάβολον, και τόσον, οπού έκαμαν ένα μοσχάρι και το επροσκυνούσαν δια θεόν, καθώς το έχουν έως την σήμερον. Και τώρα το αυτό είνε να συναναστρέφεσαι και να πραγματεύεσαι, να τρώγης και να πίνης με τον διάβολον. Ετόλμησαν και εσταύρωσαν και τον Χριστόν μας. Ο Πανάγαθος εις όλα αυτά τους εφύλαγε, του εσκέπαζεν. Εκαρτέρησεν ο Κύριος ύστερα από την σταύρωσίν του τριάντα χρόνια να μετανοήσουν, αλλά δεν μετενόησαν. Τότε τους κατηράσθη, του αφώρισε, τους ωργίσθη και αφήκε τον διάβολον μέσα εις την καρδία των, καθώς τον έχουν έως σήμερον. Εσκοτίσθησαν, έφυγον από όλον τον κόσμον κα επήγαν εις την Ιερουσαλήμ. Σηκώνει ο Θεός τον βασιλέα από την παλαιάν Ρώμην και πολιορκεί τους Εβραίους μέσα εις την Ιερουσαλήμ, και οι πατέρες και αι μητέρες έσφαζον τα τέκνα των και τα έτρωγον· ο διάβολος θέλει να τρώγουν οι γονείς τα τέκνα των, και όχι ο Θεός.

Ακούετε, αδελφοί μου, ο άνθρωπος τι κακόν παθαίνει όταν αμαρτάνη και τον εγκαταλείψη ο Θεός; Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος. Μεγάλην ευσπλαχνίαν έχει ο Θεός, αλλά έχει και μεγάλην οργήν· και καθώς επαίδευσε τους Εβραίους, παιδεύει και ημάς, ανίσως και δεν κάμνωμεν καλά.

Βάνει ο Θεός τον βασιλέα μέσα εις την Ιερουσαλήμ και θανατώνει χίλιες εκατόν είκοσι χιλιάδες Εβραίους, και τόσον, οπού έγινε το αίμα ωσάν θάλασσα. Τριάντα φλωρία επώλησαν οι Εβραίοι τον Χριστόν μας, τριάντα εις το φλωρί επώλησεν ο Χριστός μας χίλιες χιλιάδες Εβραίους. Εσύ έμαθες και πωλείς τον Χριστόν, και εκείνος δεν ημπορεί να σε πωλήση;

Το Άγιο Βάπτισμα

«Ὁ Θεός ἐγένετο ἄνθρωπος, ἴνα ἠμεῖς γενοίμεθα ὅ,τι Αὐτός ἐστίν»

Στο άγιο Βάπτισμα λαμβάνει χώρα ένας θάνατος και μία ανάσταση, μία γέννηση, αναγέννηση. Θάνατος πρώτα, γι’ αυτό και πρέπει να βουτιέται όλος ο βαπτιζόμενος στο νερό της κολυμβήθρας, διότι το βούτηγμα αυτό συμβολίζει το θάνατο.

Ποιο θάνατο; Το θάνατο του παλαιού ανθρώπου της αμαρτίας. Νεκρώνεται, ενταφιάζεται στην κολυμβήθρα, πεθαίνει ο αμαρτωλός άνθρωπος. Φεύγει τότε από μέσα του, εξαλείφεται το προπατορικό αμάρτημα και ελευθερώνεται ο άνθρωπος από το κράτος της αμαρτίας, παρότι και μετά το βάπτισμα μένει μία κάποια κλίση και ροπή προς το κακό.

Και μένει αυτή η κακή κλίση και ροπή, για να αγωνίζεται ο Χριστιανός και επιτυγχάνει και με δικές του δυνάμεις και προσπάθειες την αναγέννησή του. Πάντως από την ιερή κολυμβήθρα και με την τριπλή κατάδυση στο ευλογημένο και αγιασμένο νερό της βγαίνει ο βαπτισθείς νεκρός προς την αμαρτία, αναγεννημένος σε νέα ζωή, αναστημένος στη ζωή του Χριστού, παιδί του Θεού, Χριστιανός πιστός και πολίτης, μέλος της βασιλείας του Θεού, δηλαδή της Χριστιανικής Εκκλησίας.

ΠΑΠΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΑΠΟΦΡΟΝΕΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΑΙ

«πάντα»3 τα της Εκκλησίας

εκαινοτόμησε και διέφθειρεν ο Παπισμός

Διατί οι καινοτόμοι της αποστασίας επιδιώκουσι την μεταγλώττισιν των ιερών κειμένων των Αγίων Γραφών, της ορθοδόξου θείας Λατρείας ή και άλλων;

Και επειδή, ως έχει αποδειχθή επιστημονικώς υπό της Γλωσσολογίας, παν κλασσικόν κείμενον μεταφραζόμενον αποβάλλει το 90% ή και πλέον της αξίας του1. Ούτω, δια των μεταφράσεων των Γεγραμμένων της Ορθοδοξίας, ο αναγνώστης των βοηθείται μόνον κατά εν 10% περίπου. Και διαβάζει εις τας μεταφράσεις ταύτας, όχι τι ακριβώς έγραψεν ο Θεός δια των Αγίων του Αποστόλων, Ευαγγελιστών, Προφητών και άλλων Αγίων, αλλά τι αντελήφθη ο μεταφραστής, όταν εδιάβαζε το πρωτότυπον κείμενον, δια να γράψη την μετάφρασίν του. Τοιουτοτρόπως, και τα λάθη και αι παρανοήσεις ή και οι πλάναι του μεταφραστού, λόγω ανθρωπίνης αδυναμίας ή κακοδοξίας, εκλαμβάνονται ανυπόπτως ως θείος λόγος, με δεινάς συνεπείας.

 Ούτω, κατά την Αποστολικήν εποχήν και την εποχήν των Αποστολικών Πατέρων των δύο ή τριών πρώτων αιώνων οι Χριστιανοί της Δύσεως εχρησιμοποίουν την ελληνόφωνον εκκλησιαστικήν γλώσσαν. Αλλά από του δευτέρου αιώνος ήρχισαν να εμφανίζονται εκεί μεταφράσεις μερών της Αγίας Γραφής εις την τότε Ιταλικήν, αι οποίαι ωνομάσθησαν Ιτάλα2. Η Ιτάλα είχε τοσαύτα σφάλματα και ελλείψεις, ώστε τον τέταρτον και πέμπτον αιώνα αντικατεστάθη δια της λεγομένης Βουλγάτας2, η οποία εβασίσθη κυρίως, όχι επί του ελληνοφώνου κειμένου της Ορθοδοξίας, αλλά επί του νενοθευμένου εβραϊκού ! Διο και επεκρίνετο2 δια πολλάς ελλείψεις. Ούτω, στερηθέντες οι δυτικοί της γνήσιας Αγίας Γραφής, επλανήθησαν και τελικώς τον ένατον αιώνα έπεσον εις την αίρεσιν του Παπισμού. Ο δε Παπισμός το έτος 1546 δια της εν Τριδέντω ψευδοσυνόδου του ενέκρινε2 την Βουλγάταν, μετά επανειλημένας ματαίας διορθώσεις, ως την Γραφήν της παπικής αιρέσεως. Τοιουτοτρόπως, ο Παπισμός εις την Δύσιν «πάντα»3 τα της Εκκλησίας εκαινοτόμησε και διέφθειρε, μετατρέψας αυτήν εις κόσμον4, όστις «όλος εν τω πονηρώ κείται»5 ! Από δε της εμφανίσεως του ο Παπισμός κακουργών επιχειρεί να διαφθείρη και την Ορθόδοξον Ανατολήν, αλλά ματαίως.

ΤΣΑΚΑΛΙΑ ΛΥΚΟΙ και ΠΡΟΒΑΤΑ

Εσείς της ερήμου της γνώσης θεατές....
λίθος στα μάτια σας ο χριστός, μα ύδωρ αναβλύζει,
ο του λέοντος ο λέων της ερήμου ο γιός, που λύκους και πρόβατα με αγάπη φροντίζει...

εσείς τσακάλια της άλλης όχθης και άλλης γραμμής, εσείς γραμματείς και φαρισαίοι,
δωδεκαθεϊστές και του χριστου Σας μασόνοι ψευτο-θεολόγοι...


Χριστός Ανέστη αληθώς, αληθώς ταχιά και ο Λαός Του.

Μετανοείτε !

Ο ΘΕΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ !


ιωάννης εν Χριστώ βασιλεύς των πένητων.