Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Η ΠΑΝΑΓΙΑ


492 = Ειπέ μοι, διατί με πίστην πρέπει να καταφεύγω εις την Μητέρα Του Παντοκράτορος Χριστού;

Επειδή η Παναγία σταθείσα ανάμεσον Θεού και ανθρώπων και τον μεν Παντοκράτορα Λόγον Υιόν ανθρώπου εποίησε, τους δε ανθρώπους κατά χάριν Υιούς της Ζωαρχικής Τριάδος ωσαύτως εποίησεν.
Και χωρίς την μεσητείαν Της ουδείς ούτε Άγγελος ούτε άνθρωπος δύναται να πλησιάσει τον Θεόν, διότι αυτή μόνη υπάρχει Μήτηρ και Παρθένος αεί ευλογημένη και δεδοξασμένη, και ευρίσκεται μεθόριον αναμεταξύ της ακτίστου και κτιστής φύσεως, αυτή μόνη είναι Θεός όμσος μετά τον Θεόν, ήτις έχει τα δευτερεία της υπερθέου Τριάδος και τα πρωτεία όλων των ποιημάτων, ως ούσα Μήτηρ αληθώς του Θεού Λόγου. Και αύτη μόνη είναι, όχι μόνον ο θησαυροφύλαξ όλου του πλούτου της θεότητος, αλλά και ο διαμοιραστής εις όλους τους Αγγέλους και ανθρώπους όλων των από Θεού διδομένων εις την κτίσιν υπερφυσικών ελλάψεων και θείων και πνευματικών χαρισμάτων. Και δεν είναι τις όπου να την επικαλεσθή με πίστιν και να μη του υπήκουσε με ευσπλαχνίαν.

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

"Ανέβησαν ἐπὶ τὸ πλάτος τῆς γῆς..."


Το έτος 1453 «εάλω η πόλις»1 Κωνσταντινούπολις, ως πάλαι και η Ιερουσαλήμ, βυθισθείσα εις τα πικρά ύδατα της τουρκομωαμεθανικής δουλείας επί αιώνας και μέχρι σήμερον, πεσούσα ως «ο ιππεύς εις τα οπίσω την σωτηρίαν περιμένων Κυρίου»2. «Η Κωνσταντινούπολις καλείται πολιτικώς και Νέα Ρώμη. Ως κορυφαία πόλις της Ορθοδοξίας ονομάζεται και Νέα Σιών. 

Ως πρωτεύουσα δε του εν αποστασία κόσμου λέγεται και Βαβυλών»3. Ως Βαβυλών Νέα λοιπόν έπεσεν η Κωνσταντινούπολις, μάλιστα δια την προς τον Παπισμόν αποστασίαν ταύτης, ένεκα της οποίας έπλησε τας χώρας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως δια του εκεί ψευδοπατριάρχου με αιρετικούς ψευδεπισκόπους4 και «μιαρά επισκοπίδια» και «μητροπολιτίδια βέβηλα», προς προαγωγήν της παπικής αιρέσεως και εις την Ορθόδοξον Ανατολήν, ως λέγει Ορθόδοξος Σύνοδος. Δηλαδή η εν Ιεροσολύμοις Ορθόδοξος Σύνοδος του 1443 των Πατριαρχείων Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, η συγκληθείσα κατά της ψευδοσυνόδου Φερράρας – Φλωρεντίας (1438- 1439) και των καταλαβόντων το Πατριαρχείον Κωνστατνινουπόλεως παπικών5.