ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΣΟΛΟΜΩΝΤΑΣ ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΕ 7 ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ

«… Νυν δε φέρε ίδωμεν και εν τω 9ω κεφαλαίω των Παροιμιών του Σοφού Σολομώντος τι διδάσκει ημάς περί της εαυτής Οίκου της Οικοδομής Αυτού και στηρίξεως και της προσκλήσεως των ανθρώπων προς λατρείαν Αυτού δι’ ο και λέγει:

«Η Σοφία ωκοδόμησεν εαυτή οίκον και επήρεισε Στύλους επτά».

Τις ο Οίκος, ον η Σοφία του Θεού= ο Χριστός, ωκοδόμησεν αυτόν; Τις άλλος ειμί η Ορθόδοξος Αυτού Εκκλησία, ην ωκοδόμησεν επί της Πέτρας Αυτού, δια του Αίματος Αυτού, και είναι η Μόνη κατέχουσα την πάσαν Δογματικήν Αλήθειαν Αυτού, και ταύτην κηρύττουσον ανά τους αιώνας προς σωτηρίαν των πιστευόντων ανθρώπων «Και επήρησε Στύλους επτά». Την Εκκλησίαν Του τάυτην ο Ιησούς Χριστός εστήριξεν εις επτά Στύλους, ήτοι δια των επτά Οικουμενικών Συνόδων, εν Πνεύματι Αγίω, δια των εν αυταίς συνελθόντων Αγίων Πατέρων, έτι δε και δια των επτά Μυστηρίων, και δια των επτά χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, εποίησεν ασάλευτον από τας επιθέσεις του εχθρού Διαβόλου και των Οργάνων αυτού. …»

ΠΗΓΗ: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ», ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΑΙ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΥ ΒΙΒΛΟΥ ΤΩΝ «ΠΑΡΟΙΜΙΩΝ» ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ, ΥΠΟ ΜΗΝΑ ΓΡ. ΧΑΡΙΤΟΥ, ΕΚΔΙΔΟΤΑΙ ΔΑΠΑΝΗ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ Β. ΜΠΑΚΑΛΗ, Η.Π.Α., ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 1968, σ.σ. 132, 133.

«ΕΑΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΑΡΑΚΟΥΣΗ»

Σήμερον οι άνθρωποι του κόσμου του σκότους των αιρέσεων προπαγανδίζουσι περί ενότητος ή ενώσεως, «μη νοούντες μήτε α λέγουσι μήτε περί τίνων διαβεβαιούνται» (Αποστόλου Παύλου, Α’ Τιμοθ. α’, 7. Εφεσ. δ’, 13), ως λέγει ο Απόστολος του Σωτήρος Ιησού Χριστού του Θεού.

Διότι εν προκειμένω δύο ενώσεις υπάρχουσιν, η αληθινή ένωσις της Ορθοδοξίας και η ψευδένωσις των αιρέσεων. Η ένωσις της Ορθοδοξίας, ήτοι της αληθινής Εκκλησίας του Χριστού, βασίζεται «εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού (Πατρός)», που είναι «η αλήθεια» («Κατά Ιωάννην Άγιον Ευαγγέλιον», ιδ’, 6), το μόνον «θεμέλιον» (Αποστόλου Παύλου, Α’ Κορινθ. γ’, 10-11) του Χριστιανισμού, ήτοι της Εκκλησίας της αληθινής, της Ορθοδόξου. Και επειδή «Μία (είναι) η Εκκλησία εν ουρανοίς, η αυτή και επί γης» (Διατυπώσεις Α’ Οικουμενικής Συνόδου, Mansi, 2, 889), μία είναι η αληθινή εκκλησιαστική ενότης και ένωσις. «Εν ταύτη το Πνεύμα το Άγιον επαναπαύεται». Αι δε «έξω ταύτης», της Μίας Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας, «ούσαι αιρέσεις», τας οποίας «έχουσι οι άνθρωποι» της αιρετικής πλάνης, ήτοι οι αιρετικοί, «ουκ εισι διδασκαλίαι του Σωτήρος ημών, ουδέ των Αποστόλων, αλλά του Σατανά και του πατρός αυτών», ήτοι του διαβόλου, ως και ούτω λέγεται «ο Σατανάς» («Αποκάλυψις Ιησού Χριστού» του Θεού, κ’ 2). Συνεπώς αι αιρέσεις δεν είναι Εκκλησίαι του Χριστού.

ΑΠΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΟΥ ΑΡΞΑΣΘΕ

"Μεγάλος χαλασμός κόσμου θα γίνη και
στο τέλος θα σκάση το τόπι της καταστροφής".
Τότε "σε παράγκες θα καταντήσουν οι
πολιτείες" - "Θα σας φορτώσουν μεγάλο κι
ασήκωτο φόρο, αλλά δεν θα προφτάσουν" -
"Ο χαλασμός θα 'ρθή από έναν τυφλό και
κασιδιάρη"! "Καλότυχος όποιος ζήση σε εκείνο
το βασίλειο", δηλαδή της αναλαμπής
της Ορθοδοξίας.

Ο όλεθρος θα αρχίση από των αγίων, δηλαδή από των εν τω Ναώ και των Αγίων Τόπων, και από των Ορθοδόξων Λαών, κατά την προφητείαν «από των αγίων μου άρξασθε» (Ιεζεκ. θ’, 6) την κοπήν, δια το μέγεθος της θείας οργής. Δια τούτο λέγει Κύριος προς πάντα τα έθνη: «Πίοντες πίεσθε» το ποτήριον του ολέθρου τούτου, όστις είναι τοσούτον αναπόφευκτος, ώστε «εν τη πόλει (Ιερουσαλήμ), εν η ωνομάσθη το όνομά μου επ’ αυτήν, εγώ άρχομαι κακώσαι», «ότι μάχαιραν εγώ καλώ επί πάντας τους καθημένους επί της γης» (Ιερεμ. λβ’, 14-15).

,

(…) Κυρίως όμως θα πληρωθεί η προφητεία κατά τον όλεθρον των εσχάτων καιρών, καθ’ ους οι στρατηγούμενοι υπό του Διαβόλου ασεβείς «εκύκλευσαν την παρεμβολήν των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην· και κατέβη πυρ εκ του ουρανού από του Θεού και κατέφαγεν αυτούς» (Αποκαλ. κ’, 9). Δια δε τους ασεβείς ο άγγελος, ο καταβαίνων «από ανατολής ηλίου» και έχων «σφραγίδα Θεού ζώντος», «έκραξε φωνή μεγάλη τοις τέσσαρσιν αγγέλοις, οις εδόθη αυτοίς αδικήσαι την γην και την θάλασσαν, λέγων· μη αδικήσετε την γην, μήτε την θάλασσαν, μήτε τα δέντρα, άχρις ου σφραγίσωμεν τους δούλους του Θεού ημών επί των μετώπων αυτών» (Αποκαλ. ζ’, 2-3). Ίσταντο δε οι άγγελοι ούτοι «επί τας τέσσαρας γωνίας της γης» (Αποκαλ. ζ΄, 1), εις δήλωσιν επικειμένου γενικού κακού επί της γης. Ουαί δε δια τους εις Αγίους Τόπους απιστούντας και αμαρτάνοντας Ιουδαίους, παπικούς και άλλους αιρετικούς και αλλόθρησκους, αλλά και Ορθοδόξους πίπτοντας εις αίρεσιν και καινοτομίαν και αμαρτίαν αμεταμέλητον, μάλιστα δε εις την αθέτησιν και την άρνησιν του Αγίου Φωτός του Παναγίου Τάφου.

ΑΠΟΔΕΙΞΗ της ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

Στην Ελλάδα, τα παιδιά του γυμνασίου το 1884 μάθαιναν : 

«… Εν γένει οι ορθόδοξοι λαοί ουδέποτε θα ανεχθώσιν εγκαταλείποντες τας αρχαίας παραδόσεις των, προδίδοντες την πίστιν των πατέρων αυτών, την στηριζομένην επί του ευαγγελίου και των αρχαίων οικουμενικών συνόδων, να αποδεχθώσι τον λατινισμόν και να υποκύψωσιν υπό τον παπικόν ζυγόν».

ΠΗΓΗ: ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΕΓΚΡΙΘΕΙΣΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΡΟΚΗΡΥΧΘΕΝΤΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΝ ΧΑΡΙΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ, ΥΠΟ Α. ΔΙΟΜΗΔΟΥΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ, ΕΓΚΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ, 1884, σ. 107.

ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΕΝ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ

Γραμμική παράστασις της ομολογουμένης πλέον σατανολατρείας
του Οικουμενισμού, ή Παποοικουμενισμού, η οποία εδημοσιεύθη
την 18.12.1987 εις το επίσημον δημοσιογραφικόν όργανον
του Βατικανού "Osservatore Romano", συνοδεύουσα μήνυμα
του Πάπα επί τω νέω έτει 1988! Εικονίζονται άνω κατά σειράν
1) βουδδιστική παγόδα, 2) μωαμεθανικός μιναρές, 3) επιτύμβιος
στύλος φυσικών θρησκειών, ειδωλολατρείας κλπ, 4) πύργος
ινδοϊστικού ναού, 5) εβραϊκή επτάφωτος λυχνία και
6) χριστιανικόν κωδωνοστάσιον. Κάτωθι τούτων εικονίζεται
σατανολατρικός πανθρησκειακός χορός ισαρίθμων οπαδών
του Οικουμενισμού, σκιαζόμενος από τον μαύρον ήλιον,
δηλαδή τον Διάβολον! Και "ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω"
(Ματθ. ια', 15). ("Foi Transmise Sainte Tradition", No 48
Janvier 1990, 14).

Ενώ και επί των ερχομένων φοβερών και θαυμαστών γεγονότων «έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον» (Β’ Πέτρ. α’, 19), οι ανέκαθεν μη πιστεύοντες «επί πάσιν οις ελάλησαν οι Προφήται» (Λουκ. κδ’, 25) Κυρίου προβάλλουσιν αντιλέγοντες «προφάσεις εν αμαρτίαις» (Ψαλμ. 140, 4), ως και αι κατωτέρω.

Ό τ ε  ο Προφήτης Ιερεμίας προφήτευεν εν Κυρίω περί της επικειμένης τότε καταστροφής των Ιεροσολύμων, Εβραίοι ψευδοπροφήται αντέλεγον και επλάνων τον λαόν λέγοντες: «Ουκ όψεσθε μάχαιραν (πόλεμον), ουδέ λιμός έσται εν υμίν» (Ιερεμ. ιδ’, 13)! Και ο Θεός απήντα δια του Προφήτου του: «Ψευδή οι προφήται (ψευδοπροφήται) προφητεύουσιν επί τω ονόματί μου, ουκ απέστειλα αυτούς και ουκ ενετειλάμην αυτοίς και ουκ ελάλησα προς αυτούς» (Ιερεμ. ιδ’, 14). Διο «εν θανάτω νοσερώ αποθανούνται και εν λιμώ συντελεσθήσονται οι προφήται και ο λαός» (Ιερεμ. ιδ’, 15-16), ήτοι οι ψευδοπροφήται και ο ακούων αυτούς λαός, όπερ και εγένετο, ότε επολεμήθη και κατεστράφη η Ιερουσαλήμ υπό του βασιλέως της Βαβυλώνος Ναβουχοδονόσορος» (Ιερεμ. νβ’, 1-27)!

Ό τ ε  πάλιν οι Προφήται Κυρίου Ησαΐας και Ιερεμίας προφήτευον κατά της αμετανοήτου Ιερουσαλήμ, οι απιστούντες Εβραίοι έλεγον ασεβώς: «Πού εστιν ο λόγος Κυρίου (κατά της πόλεως); Ελθέτω» (Ιερεμ. ιζ’, 14) η προφητευθείσα καταστροφή της! «Το τάχος εγγισάτω, α ποιήσει, ίνα ίδωμεν, και ελθέτω η βουλή του Αγίου Ισραήλ, ίνα γνώμεν» (Ησ. ε’, 19)!

Και ο Κύριος απήντα δια των Προφητών του: «Ουαί οι επιθυμούντες την ημέραν Κυρίου» (Αμώς, ε’, 18-20)! «Και αυτή εστι σκότος και ου φως», δια να ίδωσιν οι απιστούντες, οίτινες έσονται τότε, «ον τρόπον εάν φύγη άνθρωπος εκ προσώπου του λέοντος και εμπέση αυτώ η άρκος (άρκτος), και εισπηδήση εις τον οίκον αυτού και απειρείσηται (θα στηρίξη) τας χείρας αυτού επί τον τοίχον και δάκη αυτόν όφις. Ουχί σκότος η ημέρα Κυρίου και ου φως; και γνόφος ουκ έχων φέγγος αύτη; (Αμώς, ε’, 18-20). «Ουαί οι λέγοντες το πονηρόν καλόν», αναφωνεί και ο Προφήτης Ησαΐας, «και το καλόν πονηρόν, οι τιθέντες το σκότος φως και το φως σκότος, οι τιθέντες το πικρόν γλυκύ και το γλυκύ πικρόν. Ουαί οι συνετοί εν εαυτοίς και ενώπιον αυτών επιστήμονες» (Ησ. ε’, 20-21)!