 |
| Γραμμική παράστασις της ομολογουμένης πλέον σατανολατρείας του Οικουμενισμού, ή Παποοικουμενισμού, η οποία εδημοσιεύθη την 18.12.1987 εις το επίσημον δημοσιογραφικόν όργανον του Βατικανού "Osservatore Romano", συνοδεύουσα μήνυμα του Πάπα επί τω νέω έτει 1988! Εικονίζονται άνω κατά σειράν 1) βουδδιστική παγόδα, 2) μωαμεθανικός μιναρές, 3) επιτύμβιος στύλος φυσικών θρησκειών, ειδωλολατρείας κλπ, 4) πύργος ινδοϊστικού ναού, 5) εβραϊκή επτάφωτος λυχνία και 6) χριστιανικόν κωδωνοστάσιον. Κάτωθι τούτων εικονίζεται σατανολατρικός πανθρησκειακός χορός ισαρίθμων οπαδών του Οικουμενισμού, σκιαζόμενος από τον μαύρον ήλιον, δηλαδή τον Διάβολον! Και "ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω" (Ματθ. ια', 15). ("Foi Transmise Sainte Tradition", No 48 Janvier 1990, 14). |
Ενώ και επί των ερχομένων φοβερών και θαυμαστών γεγονότων «έχομεν
βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον» (Β’ Πέτρ. α’, 19), οι ανέκαθεν μη πιστεύοντες
«επί πάσιν οις ελάλησαν οι Προφήται» (Λουκ. κδ’, 25) Κυρίου προβάλλουσιν
αντιλέγοντες «προφάσεις εν αμαρτίαις»
(Ψαλμ. 140, 4), ως και αι κατωτέρω.
Ό τ ε ο Προφήτης Ιερεμίας προφήτευεν εν Κυρίω
περί της επικειμένης τότε καταστροφής των Ιεροσολύμων, Εβραίοι ψευδοπροφήται
αντέλεγον και επλάνων τον λαόν λέγοντες: «Ουκ όψεσθε μάχαιραν (πόλεμον), ουδέ
λιμός έσται εν υμίν» (Ιερεμ. ιδ’, 13)! Και ο Θεός απήντα δια του Προφήτου του: «Ψευδή
οι προφήται (ψευδοπροφήται) προφητεύουσιν επί τω ονόματί μου, ουκ απέστειλα αυτούς
και ουκ ενετειλάμην αυτοίς και ουκ ελάλησα προς αυτούς» (Ιερεμ. ιδ’, 14). Διο «εν
θανάτω νοσερώ αποθανούνται και εν λιμώ συντελεσθήσονται οι προφήται και ο λαός»
(Ιερεμ. ιδ’, 15-16), ήτοι οι ψευδοπροφήται και ο ακούων αυτούς λαός, όπερ και
εγένετο, ότε επολεμήθη και κατεστράφη η Ιερουσαλήμ υπό του βασιλέως της Βαβυλώνος
Ναβουχοδονόσορος» (Ιερεμ. νβ’, 1-27)!
Ό τ ε πάλιν οι Προφήται Κυρίου Ησαΐας και
Ιερεμίας προφήτευον κατά της αμετανοήτου Ιερουσαλήμ, οι απιστούντες Εβραίοι
έλεγον ασεβώς: «Πού εστιν ο λόγος Κυρίου (κατά της πόλεως); Ελθέτω» (Ιερεμ. ιζ’,
14) η προφητευθείσα καταστροφή της! «Το τάχος εγγισάτω, α ποιήσει, ίνα ίδωμεν,
και ελθέτω η βουλή του Αγίου Ισραήλ, ίνα γνώμεν» (Ησ. ε’, 19)!
Και ο Κύριος απήντα δια των Προφητών του: «Ουαί οι
επιθυμούντες την ημέραν Κυρίου» (Αμώς, ε’, 18-20)! «Και αυτή εστι σκότος και ου
φως», δια να ίδωσιν οι απιστούντες, οίτινες έσονται τότε, «ον τρόπον εάν φύγη
άνθρωπος εκ προσώπου του λέοντος και εμπέση αυτώ η άρκος (άρκτος), και
εισπηδήση εις τον οίκον αυτού και απειρείσηται (θα στηρίξη) τας χείρας αυτού
επί τον τοίχον και δάκη αυτόν όφις. Ουχί σκότος η ημέρα Κυρίου και ου φως; και γνόφος
ουκ έχων φέγγος αύτη; (Αμώς, ε’, 18-20). «Ουαί οι λέγοντες το πονηρόν καλόν»,
αναφωνεί και ο Προφήτης Ησαΐας, «και το καλόν πονηρόν, οι τιθέντες το σκότος
φως και το φως σκότος, οι τιθέντες το πικρόν γλυκύ και το γλυκύ πικρόν. Ουαί οι
συνετοί εν εαυτοίς και ενώπιον αυτών επιστήμονες» (Ησ. ε’, 20-21)!
Κ α ι ότε οι απιστούντες Εβραίοι παρηρμήνευον
την προφητείαν ως δήθεν παραβολήν, και ο
Προφήτης Ιεζεκιήλ απετάθη προς Κύριον λέγων, «αυτοί λέγουσι προς με· ουχί παραβολή εστι λεγομένη
αύτη;» (Ιεζεκ. κ’, 49), ο Κύριος απήντησεν εν οργή και τα εξής; «Υιέ ανθρώπου
προφήτευσον και ερείς· τάδε
λέγει ο Κύριος· ειπόν· ρομφαία ρομφαία, οξύνου και
θυμώθητι, όπως σφάξης σφάγια, οξύνου όπως γένη εις στίλβωσιν, έτοιμη εις
παράλυσιν, σφάζε, εξουδένει, απωθού παν ξύλον» (Ιεζεκ. κα’, 8-10), ήτοι
άνθρωπον, κατά το «πάσα σάρξ (άνθρωπος) ως χόρτος» (Α’ Πέτρου α’, 24, και Ψαλμ.
102, 15).
Κ α ι ότε πάλιν οι απιστούντες Εβραίοι
παρηρμήνευον πάλιν θείαν όρασιν του Προφήτου Ιεζεκιήλ περί καταστροφής της Ιερουσαλήμ,
και ψευδοπροφητεύοντες έλεγον, «μακράν αι ημέραι» της πληρώσεως ταύτης, «απόλωλεν
όρασις» τούτου, «η όρασις, ην ούτος ορά, εις ημέρας πολλάς, και εις καιρούς
μακρούς ούτος προφητεύει» (Ιεζεκ. ιβ’, 21, 27), ο Κύριος απήντα δια του Προφήτου
του, λέγων: «Υιέ ανθρώπου», «ειπόν προς αυτούς·
τάδε λέγει Κύριος· ου μη
μηκύνωσιν (δεν θα παραταθώσιν) ουκέτι πάντες οι λόγοι μου, ους αν λαλήσω· λαλήσω και ποιήσω, λέγει Κύριος»
(Ιεζεκ. ιβ’, 27, 28). Και δια του Αποστόλου του: «Ου βραδύνει ο Κύριος της επαγγελίας,
ως τινες βραδυτήτα ηγούνται, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη βουλόμενός τινας
απολέσθαι, αλλά πάντας εις μετάνοιαν χωρήσαι» (Β’ Πέτρ. γ’, 9).
Κ α ι όταν, αντί της σωτηριώδους μετανοίας, ην ζητεί
ο Κύριος, προέβαλλον οι άνθρωποι άρνησιν απωλείας, ο Θεός απεφαίνετο λέγων: «Καθέστακα
(έχω καταστήσει) εφ’ υμάς σκοπούς, ακούσατε της φωνής της σάλπιγγος (του
προφήτου)· και είπαν· ουκ ακουσόμεθα» (Ιερεμ. στ’,
17)! Δια τούτο «τάδε λέγει Κύριος·
ιδού λαός έρχεται από βορρά, και έθνη εξεγερθήσονται απ’ εσχάτου της γης» (Ιερεμ.
στ’, 22), και «εξαίφνης ήξει (θα έλθη) ταλαιπωρία εφ’ υμάς», καθ’ ότι «πάντες
ανήκοοι, πορευόμενοι σκολιώς», «πάντες διεφθαρμένοι εισίν» (Ιερεμ. στ’, 26-28)
και άξιοι του ολέθρου!
Κ α ι κατά των απειλούντων τον Προφήτην
Ιερεμίαν, δια να μη λαλή τας σχετικάς προφητείας, λέγει Κύριος δι’ αυτού, ως
ούτος διαγγέλλει: «Δια τούτο τάδε λέγει Κύριος επί τους άνδρας Αναθώθ τους ζητούντας
την ψυχήν μου, τους λέγοντας·
ου μη προφητεύσεις επί τω ονόματι Κυρίου, ει δε μη, αποθάνη εν ταις χερσίν
ημών. Ιδού εγώ επισκέψομαι επ’ αυτούς·
οι νεανίσκοι αυτών εν μαχαίρα αποθανούνται, και αι θυγατέρες αυτών τελευτήσουσιν
εν λιμώ, και εγκατάλειμμα ουκ έσται αυτών, ότι επάξω κακά επί τους κατοικούντας
εν Ανανώθ, εν ενιαυτώ επισκέψεως αυτών» (Ιερεμ. ια’, 21-23), ήτοι εν ημέρα της δικαίας
οργής μου.
Ο ι δ ε
αρνούμενοι και καίοντες τας προφητείας Κυρίου περί της επερχομένης
δικαίας θείας οργής, ολοθρευθήσονται και καήσονται, ως οι πρώην. Ο βασιλεύς
Ιούδα Ιωακείμ έκαυσε (Ιερεμ. μγ’, 23) το πρώτον βιβλίον των προφητειών του
Προφήτου Ιερεμίου, και ο μετ’ αυτόν Σεδεκίας μετά των αυτού «ουκ ήκουσαν αυτός και
οι παίδες αυτού και ο λαός της γης τους λόγους Κυρίου, ους ελάλησεν εν χειρί
Ιερεμίου» (Ιερεμ. μδ’, 2). Επελθόντων δε των Βαβυλωνίων, επί του Ιωακείμ
επληρώθη η προφητεία «ταφήν όνου ταφήσεται» (Ιερεμ. κβ’, 19), τον «Σεδεκίαν» «απετηγάνισε βασιλεύς Βαβυλώνος εν πυρί»
(Ιερεμ. λστ’, 22) και η Ιερουσαλήμ μετά του Ναού του Σολομώντος εκάη (Ιερεμ. νβ’,
13), κατά την προφητείαν «η πόλις αύτη κατακαυθήσεται» (Ιερεμ. με’, 23).
Τ ο αυτό δε πάσχουσι και διαβάλλοντες τον θείον
λόγον ως δήθεν διασποράν ανησυχητικών ειδήσεων και κινδυνολογίαν, ως
έπραττον και οι όμοιοί των Εβραίοι, λέγοντες κατά του Προφήτου Ιερεμίου προς τον
βασιλέα της Ιερουσαλήμ: «Αναιρεθήτω (φονευθήτω) δη ο άνθρωπος εκείνος, ότι αυτός
ελκύει (παραλύει) τας χείρας των ανθρώπων των πολεμούντων… και τας χείρας
παντός του λαού, λαλών προς αυτούς κατά τους λόγους τούτους» της προφητείας του
Θεού περί της Ιερουσαλήμ· «ότι
ο άνθρωπος ούτος ου χρησμολογεί ειρήνην τω λαώ τούτω, αλλ’ η πονηρά» (Ιερεμ. με’,
4)! Και οι μεν λόγοι της θείας προφητείας επραγματοποιήθησαν, οι δε συκοφαντούντες
τούτους και τον Προφήτην του Θεού απωλέσθησαν (Ιερεμ. νβ’, 13), καθ’ ότι
υπνολόγοι προς θάνατον!
Και «Βαβυλών η μεγάλη, η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων
της γης» (Αποκαλ. ιζ’, 5), «εν πυρί κατακαυθήσεται» (Αποκαλ. ιη’, 8) και αύτη,
κατά τας προεκτεθείσας προφητείας Κυρίου παντοκράτορος.
ΠΗΓΗ: «ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ», ΤΑ ΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ ΔΙΑ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ, Ο ΟΛΕΘΡΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, Αριστοτέλης
Δελήμπασης, Αθήναι 1998.
